Het blijft voor mij altijd een klein geluksmomentje als ik mijn ouders kan mededelen dat ik een goed cijfer heb gehaald bij Engels of dat geschiedenis beter uitpakte dan verwacht. Met lagere cijfers wacht ik liever een dag of twee, zodat ik het zelf ook verwerkt en geaccepteerd heb. Het schooladministratiesysteem Magister ontneemt mij die vrijheid.

Ik sta er prima voor, wat cijfers betreft, maar toch is het niet leuk om bij thuiskomst gevraagd te worden of je je cijfer al hebt gezien. Het voelt bedreigend, indringerig en opjagend. De nieuwe pushmeldingen van schoolsysteem Magister bezorgen dus ellende en het erge vind ik: bij mij verschijnen ze niet, maar bij mijn moeder wel.

Ik was opgelucht om te lezen dat ik niet de enige ben die zich ergert aan deze privacyschending. Zelfs (oud)leraren klagen over Magister, want het begint te lijken op een vorm van overmatige controle. Privacy-jurist Van Engelfriet geeft aan dat je vanaf je zestiende toestemming moet geven voordat je gegevens mogen worden verstrekt aan je ouders.

Voor mij ligt de grens bij de jaarlijkse rapporten op papier en de algemene nieuwsbrieven. Voor al dat andere hoort de verantwoordelijkheid vanaf zestien jaar bij de scholier te liggen. Tijdens een vervolgstudie is het ook niet de bedoeling dat ouders in de nek van hun kind zitten te hijgen. De laatste jaren van de middelbare school vormen juist een handige overgangsperiode tussen deze twee levensfases.

Ik blijf uitzien naar het moment waarop ik de kamer binnen kom lopen en roep: “Mama, je raadt nooit wat ik nu gehaald heb op biologie!” en mijn moeder van verbazing van haar stoel valt, omdat ze daar nog niet vanaf wist.

Alles bij de bron; Trouw