Ga maar even lekker in die stoel zitten en sluit uw ogen. We gaan een testje doen. Het is 2017. U (vrouw, begin veertig) zit in de trein. Het is al wat later op de avond en u leest een boekje. De coupé waarin u zit is bijna leeg. De enige andere persoon is een jonge man, eind twintig, blond kapsel, bril, spijkerjasje. 

Ineens begint hij tegen u te praten: "Zo zo, wat een lekkere tietjes en het staat je goed hoor, die groene string."

U verstijft van schrik en in een flits van een seconde herinnert u zich die ene foto die een vriendin van u nam tijdens de vakantie in Ibiza een paar jaar geleden. Jullie lagen op het strand te zonnen, topless, en toen u even opstond om een ijsje voor u beiden te gaan halen, maakte zij die foto. U hoort uzelf nog roepen: "Niet op Facebook plaatsen hoor!" "Nee joh, ik zet hem alleen op Instagram, dat ziet toch niemand", reageerde uw vriendin.

De man vervolgt: "Woot woot! en je kan nog geil dansen ook, Annemarie! Of mag ik Anne zeggen nu ik je zo goed ken?"

U bent zojuist station Den Bosch gepasseerd en dat betekent nog zeker een kwartier tot het volgende station, Tilburg, maar eigenlijk moet u nog door tot Breda. Ondertussen doet u, zwetend, alsof u de man niet hoort en staart u naar uw boek.

"44, dat zou ik je niet geven hoor Anne", en terwijl hij het zegt neemt hij plaats op de stoel naast u aan de andere kant van het gangpad.

Station Tilburg, u maakt aanstalten om op te staan. "We zijn er nog niet hoor, Anne, Breda komt pas hierna." U schrikt. Shit, dat weet hij natuurlijk ook! "Nee hoor", stamelt u, "ik ga niet naar huis, ik heb hier een afspraak."

"Wat jammer, Anne, maar je ziet me zeker gauw. Prinsenstraat 23 toch?" U rent de trein uit, vloekend op dat ellendige Google Glass.

Alles bij de bron; Trouw