...wat niemand zag aankomen, is dat de AVG ook als wapen gebruikt kan worden in het arsenaal van kwaadwillende social engineers, hackers en mensen die anderen willen doxen en lastigvallen. 

Een onderdeel van de AVG is namelijk dat alle Europeanen bij elk bedrijf kunnen opvragen welke gegevens ze over hen hebben. Pavur en Knerr onderzochten of die informatieverzoeken gebruikt konden worden om gevoelige informatie van anderen te verkrijgen.

Dat is wat cybersecurity-onderzoeker James Pavur ontdekte toen hij en Casey Knerr, zijn verloofde en de co-auteur van hun onderzoek, een wedje legden over de AVG. “De weddenschap hield in dat ik haar identiteit kon stelen met die verzoeken,” zegt Pavur.

“James heeft de weddenschap gewonnen,” zegt Knerr. Dankzij de AVG kon hij persoonlijke informatie over Knerr opvragen, waaronder haar burgerservicenummer (BSN). Samen met Knerr, die ook in de cybersecurity-industrie werkt – en met haar volledige toestemming – bedacht Pavur een slim, maar simpel experiment.

Hij begon met Knerrs naam en achternaam, een paar e-mailadressen, telefoonnummers en ander laaghangend fruit dat hij online kon vinden. Met een e-mailadres dat eruitzag als dat van Knerr stuurde hij informatieverzoeken naar 75 bedrijven en met de gegevens die hij kreeg – waaronder Knerrs adres – stuurde hij nieuwe informatieverzoeken naar 75 andere bedrijven.

Met die verzoeken kreeg Pavur veel gegevens van Knerr in handen, zoals haar BSN, geboortedatum, meisjesnaam van haar moeder, wachtwoorden, eerdere adressen, reis- en hotelgegevens, cijfers van de middelbare school, gedeeltelijke creditcardnummers en informatie over of ze ooit een online datingdienst had gebruikt.

...Volgens Pavur en Knerr reageerde een kwart van de bedrijven die hij benaderde helemaal niet. Twee derde van de bedrijven, waaronder de online datingdiensten, reageerde met zoveel informatie dat Pavur erachter kwam dat zijn verloofde een account had op een datingsite. Van de bedrijven die reageerden, gaf een kwart zomaar gevoelige informatie weg zonder de identiteit van Knerr te verifiëren. 15 procent vroeg om informatie die gemakkelijk vervalst kan worden en 40 procent van de bedrijven vroeg om identificatie-informatie die volgens het onderzoek relatief moeilijk is om te vervalsen.

Pavur concludeert dat we betere mechanismen nodig hebben om te verifiëren dat de persoon die het informatieverzoek doet ook echt is wie hij beweert te zijn. Sommige bedrijven waren best goed in het verifiëren van zijn identiteit. Maar in andere gevallen namen bedrijven niet eens de moeite om te vragen naar verificatie en stuurden ze gewoon de gegevens terug, zoals in het geval van het bedrijf dat Knerrs BSN meteen aan Pavur gaf.

Alles bij de bron; Vice