Twitter, Facebook, Google, … maar ook Klout, Foursquare, LinkedIn en dan nog al die eendagsvliegen die om een of andere reden interessant lijken, maar waar je nooit meer iets van hoort eens je een testaccount aangemaakt hebt. Als je een testpubliek zoekt en ik zie je tweet passeren mag je er zeker van zijn dat je vijf minuten later mijn gegevens hebt of beter, had.

Natuurlijk besefte ik al langer dat al die diensten gratis zijn omdat ze leven van je gegevens. Jouw identiteit is de brandstof die hun motor draaiende houdt. Google biedt je alle mogelijke gebruiksvriendelijke tools omdat ze dankzij jouw GMails, documenten in Google Drive, surfgedrag,… exact weten wat jou interesseert en advertenties kunnen tonen die je op het lijf geschreven zijn.

Hierdoor verhoogt de kans dat je er op klikt en koopt en de Google-kassa kan rinkelen. Zo weet bijvoorbeeld Facebook dat je relatie waarschijnlijk niet lang meer zal duren, lang voor je zelf je status wijzigt in “het is ingewikkeld”. En LinkedIn weet perfect wanneer je op zoek bent naar een nieuwe job, lang voor je met knikkende knieën een gesprek vraagt met de grote baas. Wat online geldt, is trouwens ook waar offline. Want het is niet toevallig dat warenhuizen dankzij de klantenkaart aan het koopgedrag van hun klanten kunnen zien of die zwanger zijn nog voor ze het zelf weten.

We worden dus continu opgevolgd en in vakjes gestoken zodat we – zonder het te beseffen – gestuurd kunnen worden in de richting die het meeste opbrengt voor adverteerders. En ja, soms kan dat wel handig zijn.

Alles bij de bron; Apache