WhatsApp, de berichtendienst die Facebook in 2014 kocht voor ruim 19 miljard dollar, gaat er prat op encryptie - versleuteling - tot een massaproduct te hebben gemaakt, want de communicatie op de dienst is ‘end-to-end’ versleuteld. Simpel gezegd, enkel de gesprekspartners kunnen de berichten lezen. Telecombedrijven en WhatsApp zelf kunnen de gesprekken niet ontcijferen...
... Grote groepen delen, profiterend van die encryptie, zulke foto’s en video’s. Israëlische onderzoekers hadden nochtans niet veel moeite om zulke groepen te identificeren aan de hand van expliciete profielfoto’s en namen zoals ‘cp’ (voor child pornography).
WhatsApp slaat zulke accounts met tienduizenden in de ban, en toch konden journalisten nog makkelijk actieve groepen vinden. Ongetwijfeld zijn op die dienst nog veel andere groepen met misdadige dingen bezig, maar dan veel discreter.
WhatsApp en soortgelijke berichtendiensten worden het ‘Dark Web voor de massa’. Waarom nog een Tor-browser gebruiken voor anonieme maar moeizame zoektochten als je op een gewone app terechtkan?
De discussie hoeft niet zwartwit te zijn. Experts zeggen dat het mogelijk is een zwakkere vorm van encryptie te gebruiken, waarbij bijvoorbeeld beelden van kindermisbruik kunnen worden gedetecteerd. Maar wat met andere criminele activiteiten?
Hoe ver we met encryptie precies moeten gaan, daar ben ik zelf niet uit. Maar communicatie is een vorm van handelen, een ‘speech act’, waarbij iets gebeurt dat blijvende gevolgen kan hebben. De wereld online is geen cyberwereld die losstaat van de werkelijkheid, maar maakt integraal deel uit van onze realiteit. Verwacht in 2019 alvast zware politieke discussies over de grenzen van privacy en encryptie.
Alles bij de bron; deTijd