Afgelopen maandag bleek uit een publicatie in de Volkskrant dat inlichtingendiensten AIVD en MIVD tegen jarenlange politieke beloftes in toch grootschalig en ongericht internetcommunicatie proberen af te tappen. Zowel de Nederlandse bevolking als de Tweede Kamer spraken zich in 2018 duidelijk uit tegen deze werkwijze, die tot nu toe werd tegengehouden door een oplettende toezichthouder. Maar met de recent door het kabinet voorgestelde wijzigingen van de zogenoemde sleepwet wordt deze digitale massasurveillance alsnog realiteit.

Dit stiekeme doordrammen is helaas niet het enige voorbeeld van datagedreven controledrift die onze democratische rechtsstaat steeds verder uitholt....

...Onder het bekende mom van de ‘nationale veiligheid’, aangevuld met het gelegenheidsargument van ‘Russische cyberdreiging’, komt het kabinet zo eenzijdig tegemoet aan de veiligheidsdiensten die sinds jaar en dag klagen over hun beperkte bevoegdheden en het beknellende toezicht. Dit terwijl een goede balans tussen collectieve veiligheid en individuele burgerrechten noodzakelijk is.

Zeker met het oog op de parlementaire geschiedenis van de sleepwet en het historische referendum is het een onverstandig besluit. Maar veel problematischer is nog dat deze gang van zaken niet op zichzelf staat.

Een vergelijkbare witwasoperatie vindt namelijk plaats bij de nieuwe wet over de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid, de NCTV. Deze overheidsdienst bleek vorig jaar in het geheim en zonder wettelijke bevoegdheid burgers te volgen met nepaccounts op sociale media. In plaats van een corrigerende tik op de vingers uit te delen, diende de minister van Justitie en Veiligheid daarop een spoedwet in om de dienst de ontbrekende bevoegdheden alsnog te geven. De wereld op zijn kop....

...Het stiekem inzetten van digitale technologie en het achteraf rechtzetten van onwettig handelen past niet binnen een democratische rechtsstaat. Die is gebouwd op principes als de onschuldpresumptie, het recht op privacy en het legaliteitsbeginsel.

Hoewel de materie technisch complex is en dit soort dossiers minder mediageniek zijn, ligt hier een cruciale taak voor de Tweede Kamer. Het begrenzen van de datagedreven controledrift is noodzakelijk om onze democratische rechtstaat ook in het digitale tijdperk overeind te houden. 

Alles bij de bron; Volkskrant