Waarom hebben we eigenlijk überhaupt nog adviesorganen, als daar toch niet naar wordt geluisterd? Deze vraag komt bij ons op bij het lezen van de nieuwe versie van de Cyberwet die na het advies van de Raad van State naar de Tweede Kamer is gestuurd. Met dat advies is opvallend weinig gedaan. Sterker nog, het voorstel gaat er op meerdere punten lijnrecht tegen in.

1. Uitwisseling met buitenlandse diensten: 'Waarborgen dat het niet gebeurt' werd 'het gewoon doen'

2. Ongericht om gerichter te gaan klinkt niet alleen als een slecht excuus, maar is dat ook

3. De verplichting technische risico's en het gebruik van onbekende kwetsbaarheden te gebruiken: die moest terug, maar bleef weg

4. Een ontoereikende regeling, die nog breder wordt toegepast

De drang naar meer bevoegdheden en minder toezicht bij de geheime diensten reikt op deze punten verder dan de Raad van State verstandig acht. En dat baart zorgen. Adviesorganen als de Raad van State hebben we natuurlijk niet voor de lol. Het is de taak van de Tweede Kamer als controleorgaan om extra kritisch te zijn op een voorstel van de minister dat dergelijke adviezen aan haar laars lapt. Kamerleden, het is nu aan jullie.

Alles bij de bron; Bits-of-Freedom