Op een dag plaatst de overheid jou op een 'zwarte lijst'. Dat weet je zelf niet. Je weet alleen dat jouw rechten worden stopgezet – je recht op geld dat je nodig had. Als je belt, word je niets wijzer: je wordt afgepoeierd. Ook als je langs komt om de overheid alle documenten te laten zien, schiet het niet op. Je moet bezwaar maken, maar je weet niet waartegen. Je tast in het duister. Je bezwaar wordt gerekt – en afgewezen. Niemand die zegt hoe je uit het moeras kan komen. Omdat je op een – ondeugdelijke – geheime lijst terecht kwam. Niemand die het jou vertelde.

Je wordt ergens van verdacht, maar je weet niet wat. Je voelt wel dat je onschuld je is afgenomen. Gekmakend. Na vier jaar strijd tegen bureaucraten, zeggen ze dat er per ongeluk een foutje is gemaakt. Sorry. 

Noord-Koreaanse toestanden. Bij onze Belastingdienst. Misschien las je er al eerder over: zo’n 200 ouders met jonge kinderen die in 2014 slachtoffer werden van een op hol geslagen fiscus. Die zette de uitbetaling van kinderopvangtoeslag stop, zonder fatsoenlijke onderbouwing. Ouders raakten in problemen; in sommige gevallen moesten ze stoppen met werken, om voor hun kinderen te zorgen. De Raad van State floot de dienst Toeslagen terug, de Nationale ombudsman oordeelde in 2017 in een vernietigend rapport dat de overheid onzorgvuldig en te 'hardhandig'’ met mensen was omgegaan.

Vorig jaar bood staatssecretaris Menno Snel (Financiën) excuses aan, over het handelen van de Belastingdienst (men had eerst normaal onderzoek moeten doen voordat toeslagen werden stopgezet), over communicatie (het gebrek aan faire informatie) en het oeverloos traineren van procedures. Waar die excuses níet over gingen, is dat die praktijken doelbewust beleid van de Belastingdienst waren. De kern van de zaak.

Alles bij de bron; RTLZ