DNA

In Nederland heeft een grootschalig DNA-onderzoek voor een doorbraak gezorgd in een 20 jaar oude moordzaak. Jean-Jacques Cassiman, emeritus-professor Menselijke Erfelijkheid aan de KU Leuven, vindt dat we voorzichtig moeten zijn met dergelijke onderzoeken...

...Iemand identificeren via het DNA van een familielid is mogelijk, maar slechts tot op een zeker niveau nauwkeurig, zegt Cassiman. "Er is in het DNA één stuk dat je alleen van je vader krijgt en dat hetzelfde is als het stuk dat je van je grootvader en overgrootvader hebt meegekregen. Dat is het Y-chromosoom, dat verantwoordelijk is voor het feit dat je man bent. Dat hebben enkel mannen die van eenzelfde voorouder afstammen gemeenschappelijk."

"Hier heeft men het DNA geanalyseerd van duizenden mannen en specifiek gekeken naar het Y-chromosoom. Al wie geen gelijkenis heeft in zijn Y-chromosoom met het verdachte DNA-spoor is uitgesloten. Dan blijf je over met enkele mannen die wel een Y-chromosoom hebben dat zou kunnen overeenkomen met dat dat teruggevonden is op het slachtoffer. Dan moet je familiestambomen beginnen te maken en kijken, wie woont er in die regio, wie zou er kunnen... Zo kom je progressief tot een mogelijke verdachte."

...Cassiman is een koele minnaar van grootschalige DNA-analyses. "Sommige mensen pleiten ervoor om een DNA-databank op te richten met het DNA van alle pasgeboren baby's, zodat alle misdrijven zouden kunnen opgelost worden. Voor mij betekent dit dat iedere pasgeborene potentieel een verdachte is en dat vind ik toch een beetje overdreven. Als je zoveel DNA-profielen in een databank hebt, zullen er fouten gebeuren en gaan er enorme problemen gecreëerd worden, die je beter vermijdt."

Alles bij de bron; VRTNieuws