Ik weet niet hoe het met u zit, maar als ik "GDPR" hoor, dan gaan m’n hersenen in een hangmat liggen. Toen de redacteur van deze rubriek vroeg wat ik "denk over de hele discussie", dacht ik dan ook: "Niks dat nog geen 1.000 keer gedacht is. En helaas ook 1.001 keer gezegd." Ik presenteer u: een GDPR-column die niet over GDPR gaat.

...GDPR is een eerste stap in het hertekenen van de digitale dynamiek. Daarin werd u, uit onwetendheid of onverschilligheid, data afhandig gemaakt in ruil voor een online profiel, en een schijnbaar oneindige stroom aan katten- en/of fail-video’s. Privacy als pasmunt voor gratis digitale dienstverlening. 

Het gevaar schuilt in de data-dominantie door een kleine groep tech-reuzen, zoals Facebook, Google of Amazon. Die behoren tot de meest waardevolle ondernemingen ter wereld. Wat hen uniek maakt, is dat ze zelf weinig produceren: hun macht schuilt in het centraliseren en controleren van vraag en aanbod. Wanneer geconfronteerd met beschuldigingen van monopolisering, klinkt bij Big Tech steeds hetzelfde antwoord: zowel gebruikers, als aanbieders, staan vrij om een andere dienst te gebruiken.

Daar wringt het schoentje. Dat is niet zo. Er is tot op heden geen mogelijkheid om eigen data te verhuizen van het ene platform naar het andere. Privacy - controle en transparantie over wat er met uw data gebeurt - is belangrijk, maar slechts een deel van een groter verhaal. ‘Data ownership’, waarin u eigenaar bent van uw data en die vrij kan verplaatsen, dát moet het streefdoel zijn. Dan kan u vrolijk veranderen van digitale dienst: omdat het kan én omdat er überhaupt alternatieven zijn. 

Als we niet nadenken over dat recht, dreigt dominantie, en kunnen we in de digitale economie nog maar weinig spreken over een vrije markt.

Alles bij de bron; VRT