Jarenlang raakten we met reuzesprongen steeds meer van onze privacy kwijt. Anno 2018 weten grote computerbedrijven wat we doen, wie we kennen, wat we kopen, waar we van houden, op wie we verliefd zijn, waar we last van hebben en ja, zelfs wat we denken. Adverteerders kennen ons beter dan onze beste vrienden, beter dan onze eigen partner, misschien zelfs beter dan we onszelf kennen.

Al die kennis kunnen bedrijven niet alleen gebruiken voor commercieel gewin. De platforms van deze internetgiganten kunnen bovendien kinderlijk eenvoudig worden misbruikt door kwaadwillende organisaties, zo bleek de afgelopen maand uit verschillende schandalen rondom Facebook.

...als samenleving zijn we de afgelopen jaren behoorlijk in slaap gesust als het gaat om de vertrouwelijkheid van onze gegevens. Natuurlijk, af en toe was er in de media aandacht voor grootschalige privacyschendingen. Maar dan hadden we het er een dag over, een enkeling plakte z'n webcam vervolgens demonstratief af, en verder ging iedereen gewoon weer z'n gangetje.

...neem onze eigen minister-president. Die heeft bepaald geen behoefte aan een grondige discussie over privacy, zo lijkt het. In de aanloop naar het Wiv-referendum speelde zijn regering tot enkele dagen voor de volksraadpleging vooral verstoppertje. Toen een meerderheid van de Nederlanders onverwachts tegen de wet stemde, wist hij niet hoe snel hij met een wat cosmetische veranderingen moest komen – dat zou de discussie hopelijk verstommen.

Laten we hopen dat het deze keer anders is. Dat we wérkelijk een discussie krijgen over de vraag in wat voor wereld we willen dat onze kinderen opgroeien. Een discussie die bovendien verder gaat dan een enkele wet of de waan van de dag. Want privacy is te belangrijk om alleen bij schandalen te bespreken.​

Alles bij de bron; RTLZ