De EU wil derden, waaronder financiële dienstverleners, inzage geven in bankgegevens van klanten. Het moet tot meer concurrentie en innovatie leiden in de financiële wereld. Rekeninghouders kunnen toestemming weigeren. Deze richtlijn leidt tot veel onrust over de privacy. Zes vragen.

1. Waarom moeten derden beschikking krijgen over onze bankgegevens?

Door de betaalmarkt open te stellen voor andere partijen, zoals grote fintechbedrijven, wordt het speelveld groter en ontstaat er meer ruimte voor innovatieve betaaldiensten.

2. Wie beslist hierover?

PSD (Payment Service Directive 2) is een EU-richtlijn uit 2007 die zorgt voor de regulering van betalingsdiensten in de Europese Unie. PSD2 is een uitbreiding hiervan en die houdt in dat derden toegang krijgen tot rekeninginformatie, mits de rekeninghouder hier toestemming voor geeft. 

3. Worden banken er beter van?

Nee, de banken worden er zelf niet beter van. Zij verkopen de betaalgegevens niet door, maar moeten ze onder de nieuwe Europese regelgeving wel delen met andere partijen, mits de klant daar dus toestemming voor geeft. Zo overweegt de Britse Barclays bank om klanten in de toekomst via Facebook hun saldo te laten checken. Daarnaast moeten banken behoorlijke investeringen doen in hun eigen administratieve systemen om dit vanaf 2018 te kunnen faciliteren.

4. Wie verdienen er wel aan?

Dat zijn de nieuwe spelers op het toneel. Bedrijven die onze betaalgegevens gebruiken voor bijvoorbeeld nieuwe innovatieve financiële producten of betaaldiensten. Bedrijven die zich bezighouden met het aggregeren van rekeninginformatie (data). Denk aan PayPal uit de Verenigde Staten of Adyen, een Nederlandse aanbieder van wereldwijde betaaloplossingen en het eveneens Nederlandse AFAS Personal, dat een online huishoudboekje heeft ontwikkeld.

5. Wat kun je hier als rekeninghouder tegen doen?

Goed opletten. Je hebt meer te kiezen, maar dat maakt het ook moeilijker om te bepalen welke derde partij betrouwbaar is en welke niet. Derde partijen kunnen ook in een ander land van de Europese Unie een vergunning aanvragen en vallen daarmee buiten de scope van de Nederlandse toezichthouders. Dat malafide bedrijven of organisaties die onzorgvuldig omgaan met de betaalgegevens of geld uit de zak van de spaarder willen kloppen de betaalmarkt betreden, is daarom niet uitgesloten.

6. Is één keer nee zeggen voor de klant afdoende?

Daar is nog discussie over. Gebruiksgemak staat hier tegenover privacy en veiligheid. In de definitieve versie van PSD2 zal hierover meer duidelijkheid komen.

Alles bij de bron; Trouw