Sinds de recente aanslagen staat het verbeteren van de opsporing en vervolging van criminaliteit hoog op de politieke agenda. In Nederland ligt het computercriminaliteitsvoorstel of 'hackvoorstel' klaar dat feitelijk inhoudt dat de politie smartphones, tablets of computers mag hacken om je te kunnen bespioneren. Vergelijkbare voorstellen zijn al geïntroduceerd in China en Frankrijk. Ook Groot-Brittannië heeft een voorstel voor een 'snoopers charter' op de plank liggen.

Je ziet dus dat in maatschappelijke discussies privacy vaak lijnrecht tegenover veiligheid wordt geplaatst; een vals dilemma dat serieuze consequenties heeft voor een democratische rechtsstaat. In deze discussies is privacy een individueel recht dat moet worden opgegeven zodra de veiligheid, een nationaal en collectief belang, op het spel staat. De recente aanslagen maken ons gevoelig voor deze redenering. Wij zijn bereid om individuele vrijheden op te geven om slachtoffers te voorkomen. Wij hebben niets te verbergen.

Maar privacy is niet iets individueels dat je zomaar kunt weggeven. Privacy is een sociale waarde, een collectief goed dat je niet moet afwegen tegen veiligheid, maar dat op zichzelf staat en bescherming verdient. Privacy beschermt vrijheden die belangrijk zijn voor een 'gezonde' democratie, zoals de ontwikkeling van (afwijkende) meningen en gedachten, diverse versies van het goede leven, experiment, creativiteit en unieke persoonlijkheden.

Daarbij beschermt privacy de basis van een democratische rechtsstaat: 'onschuldig tot het tegendeel bewezen is'.

Aan jou de twijfelachtige eer om uit te leggen waarom je een Lonely Planet voor Syrië hebt aangeschaft en waarom je zo vaak gegoogeld hebt op 'terreuraanslagen Parijs'. Welke criteria worden gebruikt voor daderprofielen is verre van transparant; wat durf jij nog te appen als je weet dat Bertholee, in naam der veiligheid, in je telefoon kan kijken? Surveillance betekent een onwenselijke asymmetrie in machtsverhoudingen, terwijl er geen garantie is dat dit onze samenleving werkelijk veiliger maakt. Het tegenovergestelde is zelfs zeer goed denkbaar: ook 'bad guys' (fraudeurs, identiteitscriminelen) profiteren van achterdeurtjes in beveiligingssystemen.

Beste meneer Bertholee, privacy beschermt de rechtsorde. Mijn advies: zie privacy als sociale waarde in dit debat. U kunt me bellen, mijn nummer heeft u.

Alles bij de bron; Volkskrant