De discussie over veiligheid en privacy wordt tegenwoordig gevoerd alsof het elkaars tegengestelden zijn: “Zonder grote digitale sleepnetten kunnen we terroristen en criminelen niet opsporen!”. Deze tegenstelling tussen privacy en veiligheid is klinkklare, populistische onzin. Integendeel zelfs: meer privacy = meer veiligheid. Dat gaan we u uitleggen:
Veiligheid is meer dan alleen voorkomen van geweld of criminaliteit, en daar gaat het mis in de discussie over veiligheid versus privacy. De overheid ziet het terecht als haar kerntaak om de veiligheid van burgers te waarborgen, maar focust bovenal op het voorkomen van terrorisme en criminaliteit, vaak ten koste van privacy. En dat is raar. Want privacy is een essentieel, onvervreemdbaar onderdeel van je veiligheid, zeker in deze tijd van internet en social media, al je communicatie, transacties en bewegingen, zowel online als in de publieke ruimte worden bovendien ongemerkt vastgelegd: waar je betaalt, met wie je belt, met wie je appt, via camera’s, wifi-tracking, via welke trein je reist en waar je auto en je telefoon zijn: jouw leven speelt zich inmiddels af in honderden databases, van zowel bedrijven als overheden.
Om enkele voorbeelden van privacy = veiligheid te noemen: Je wil niet dat jouw identiteit wordt misbruikt waarmee men credit cards, paspoorten, leningen en telefoonrekeningen regelt, of waarmee criminele of terroristische activiteiten uit jouw naam kunnen worden ontplooid. Je wil niet dat medische gegevens in verkeerde handen komen. Niemand hoeft iets te weten over je seksuele geaardheid, je financiën, je relatienetwerk, je levensovertuiging, of wat dan ook. Niemand hoeft te weten waar jij bent geweest. Je wil niet dat gegevens die je nu bewust of onbewust en vaak te goeder trouw afstaat, later door hen of door een ander tegen je worden misbruikt. Je wil niet dat partijen zonder jouw medeweten gegevens met elkaar uitwisselen en samenvoegen, om ze vervolgens op een moment tegen je te kunnen gebruiken.
Besef ook dat je onbewust veel digitale sporen achterlaat: waar je telefoon is, welke sites je bezoekt, wat je koopt, met wie je contact hebt, op welk perron je instapte, waar je auto was, langs welke wifi-netwerken je beweegt. Niemand heeft er iets mee te maken. Data over jou, of je dit bewust of onbewust hebt afgestaan, dient beschermd te worden, voor jouw veiligheid.
Natuurlijk is het essentieel dat overheden criminelen en terroristen kunnen identificeren en volgen. Om te voorkomen dat ze ondermijnende schade aan de maatschappij en aan jou, je familie, je vrienden en je spullen aanrichten. Terecht moeten opsporingsdiensten in zulke ondermijnende en gevaarlijke gevallen inbreuk maken op de privacy van deze verdachten. Mensen die zich met zulke ondermijnende activiteiten bezighouden verliezen terecht het recht op privacy. Bij mensen die zich met kleine criminaliteit bezighouden is dit een grijs gebied. Is het opgeven van hun privacy proportioneel als zij niet de nationale veiligheid in gevaar brengen maar relatief kleine overtredingen begaan, zoals bijvoorbeeld een snelheidsovertreding?
En jij dan? Als volstrekt onschuldige eerlijke burger? Inbreuk maken op de privacy van een onverdachte(!) burger is volledig disproportioneel. Helemaal als dit via digitale sleepnetten zoals systematische datataps, telefoontaps, grootschalige systeemhacks en tracing systemen gebeurt. Inbreuk maken op jouw privacy schept een grotere onveiligheid dan men ervoor terug claimt te geven...
...Overheden? Je moet van goede huize komen wil je je in mijn persoonlijke levenssfeer mengen. Voor onze veiligheid. Politie? Hou je aan de wet en laat onschuldige burgers met rust. Voor onze veiligheid. Veiligheidsdiensten? Pak de privacy van mensen die de staatsveiligheid willen ondermijnen volledig af. Zet ze digitaal in hun hemd. Maar hou je aan de wet, en laat onschuldige burgers met rust. Voor onze veiligheid.
Alles bij de bron; GeenStijl