Een groot deel van het leven speelt zich tegenwoordig online af. Dit betekent ook dat er steeds meer digitale persoonsgegevens zijn. Die persoonsgegevens houden niet op te bestaan zodra men komt te overlijden. Wat is de juridische status van deze gegevens en welke rechten kunnen nabestaanden uitoefenen?
Op die vragen heeft de rechtbank Den Haag in haar uitspraak van 24 januari jl. antwoord gegeven. In deze bijdrage wordt ‘post mortem’ gegevensbescherming besproken. Hierbij wordt zowel gekeken naar hoe Nederland hiermee omgaat als naar andere Europese jurisdicties...
...Eiser had zijn vordering gebaseerd op de rechten die op grond van de Algemene Verordening Gegevensbescherming (‘’AVG’’) aan betrokkenen worden toegekend. De erfgenamen stellen dat deze rechten krachtens erfopvolging op hen over zijn gegaan. De vraag voor de rechter is of de erfgenamen van eiser ontvankelijk zijn en de procedure voort kunnen zetten.
Het antwoord van de rechtbank is duidelijk: nee. De rechter oordeelt dat de op de AVG gebaseerde rechten bij uitstek persoonlijke rechten zijn, die alleen door de eiser zelf zijn in te roepen. Zij zijn niet vermogens- of familierechtelijk van aard en daarom niet voor overgang vatbaar...
...In overweging 27 van de AVG is bepaald dat de verordening niet van toepassing is op de persoonsgegevens van overleden personen.
Bij de implementatie van de AVG heeft Nederland ervoor gekozen om geen nadere regels hierover op te stellen. Dit betekent dat in Nederland de AVG slechts van toepassing is op levende personen en hier door nabestaanden niet een beroep op kan worden gedaan...
...Deze lacune in de Nederlandse wetgeving kan leiden tot rechtsonzekerheid, zowel voor betrokkenen die geen duidelijkheid hebben over wat er met hun persoonsgegevens zal gebeuren wanneer zij komen te overlijden, als voor de nabestaanden. Het stellen van nadere regels over hoe hiermee moet worden omgegaan lijkt een logische stap in de huidige (digitale) samenleving.
Alles bij de bron; SOLV