In deze tijd van digitale communicatie is privacy een steeds belangrijker agendapunt geworden. De cloud en alle sociale media die daar gebruik van maken, geeft ons fantastische mogelijkheden om wereldwijd met iedereen te communiceren, informatie te delen en informatie te vinden.
Het gemak van deze gift van het internet, staat in contrast met de groeiende behoefte aan privacy en afscherming van echte privégegevens. We weten nauwelijks meer wat er allemaal van ons bekend is. Zeker als personen of bedrijven moeite en inspanning gaan doen al uw persoonlijke informatie te vergaren en bijeen te brengen. Dit potentiele gevaar zou ons een stuk behoedzamer moeten maken in deze digitale wereld. Maar daar blijkt in de prakijk helemaal niets van.
In een onderzoek dat onder 15.000 personen in 15 landen is gehouden, blijkt dat mensen wel beseffen dat dit privacygevaar aanwezig is, maar dat men eigenlijk weinig of niets wil doen om dat gevaar te beperken.
... De informatietechniek levert nieuwe verfrissende mogelijkheden, maar als maatschappij dienen we die mogelijkheden in te bedden in wetgeving, ethiek en handhaving. Helaas gaat de afgelopen jaren de techniek vele malen sneller dan onze maatschappij daar normen en waarden voor kan bijstellen. En dit leidt tot ontsporingen. Op vele gebieden.
De politiek loopt nog steeds mijlen achterop op de technische mogelijkheden van vandaag en die komende jaren nog mogelijk worden. Het woord informatie of privacy komt in de Troonrede niet voor, ondanks de aandacht die sommige in de woestijn roepende Kamerleden hier voor vragen. Een reveil aan onze volksvertegenwoordigers is – denk ik – best op zijn plaats om deze verantwoordelijkheid nu eens stevig op te pakken en onze (inter-) nationale wetgeving op dat gebied ordentelijk op orde te brengen. Zolang dat niet gebeurt, zal privacy helaas ieders eigen verantwoordelijkheid zijn op basis van eigen initiatief en constante discipline.
Alles bij de bron; BinnlBestuur