Privacy
- Gegevens
- Hoofdcategorie: Divers Nieuws
Gegroet! Tot u spreekt een lid van de almachtige privacylobby. Normaal zijn we, gezien de aard van onze vereniging, iets discreter over ons lidmaatschap. Maar recente ontwikkelingen maken dat ik mezelf kenbaar wil maken als een privacylobbyist, en meteen een constructief voorstel wil doen aan onze beleidsmakers.
Aanleiding voor dit voorstel zijn de uitspraken van drugscommissaris Ine Van Wymersch. In de strijd tegen drugscriminelen hekelt ze dat encryptie niet kan worden omzeild, dat niet al ons telefoon- en chatverkeer wordt bewaard. Een standpunt dat werd herhaald door Child Focus CEO Heidi De Pauw in de strijd tegen kindermisbruik. Zeer begrijpelijke standpunten die wringen wat met de wetgeving en de grondwettelijke toetsing ervan.
Dat niet alles oneindig wordt bewaard, is beperkt door een wet die al vrij veel toelaat. In die mate dat een eerdere versie uit 2013 in 2015 werd vernietigd door het Grondwettelijk Hof. In 2021 werd een tweede versie door het Grondwettelijk Hof en het Europees Hof van Justitie teruggefloten en ook de huidige versie wordt momenteel juridisch aangevochten door De Liga voor de Mensenrechten en de Lige des Droits Humains.
Neen beste overheid, ik kom onderhandelen. Laat ons gewoon toegeven: u mag onze privacy verder afbrokkelen. Bewaar ieders metadata voor tien jaar of langer, verplicht platformen om encryptie te schrappen of er gaten in te boren, en als we dan toch bezig zijn, koppel de locatiegegevens van onze smartphone of wagen ook meteen aan ons rijksregisternummer.
Er zijn maar twee dingen die wij in ruil vragen: dat u er een beetje professioneel mee omgaat, en dat ook wij als burgers inzage krijgen in de handel en wandel van onze bestuurders.
Sta me toe in detail te treden. Bijvoorbeeld dat een wijkagent uit Heist-op-den-Berg niet zomaar 108.000 opzoekingen (180 per dag) kan doen naar gegevens van vrienden, familie en collega’s. En dat die man er niet vanaf komt met opschorting van straf. Ik kon trouwens geen berichtgeving vinden waar staat dat de man werd ontslagen. Wel leerde ik dat het aan het licht kwam bij het onderzoek naar exact dezelfde feiten van een collega in dezelfde politiezone.
Of dat een intercommunale zoals Limburg.net, wanneer de gegevens van vrijwel elk Limburgs gezin op straat liggen, dat afdoet als ‘oude gegevens’, terwijl het gaat over adressen en rijksregisternummers. Ik laat in het midden of dat liegen of incompetentie is, maar beiden zijn zorgwekkend om vast te stellen bij een overheidsdienst die persoonlijke gegevens bezit.
Of die keer dat de politie van Zwijndrecht de toegang tot flitsboetes, nummerplaten en pv’s zodanig slecht had beveiligd dat een hacker gewoon het wachtwoord moest raden. Dit was in 2022, op het moment dat multi-factor authentication al even de standaard zou moeten zijn.
...Wij, van de privacylobby, vragen gewoon dat al die betrokkenen, in dienst van de overheid, een beetje professioneel omgaan met die gegevens. Ze goed beveiligen, er open en eerlijk over communiceren en als het niet te veel gevraagd is: niets bijhouden dat niet nodig is, mocht het toch nog eens mislopen.
En als het dan toch misloopt, dat fouten of misbruik ernstig worden genomen, met gevangenisstraffen, persoonlijke verantwoording enz… Als ik naar de gevangenis kan gaan omwille van maatschappelijke slordigheden van mijn kant, waarom dan geen minister of topambtenaar omwille van zaken die veel meer slachtoffers maken? Als u er zeker van bent dat u die taken uitstekend en professioneel kan vervullen, dan hoeft u nergens voor te vrezen.
Ons tweede verzoek is wat we in managementspeak een ‘level playing field’ noemen. U, beste overheid, mag ons controleren. Maar om zeker te zijn dat dat met de beste intenties gebeurt mag de burger ook u controleren. Niet via eindeloze WOB-verzoeken waar amper reactie op komt en de helft wordt doorgestreept. Neen, geef ons gewoon een live feed van elke beleidsmaker en die dingen bewaren we pakweg 2-3 jaar.
Whatsappjes tussen collega’s? Publiek. Mails vanaf uw werkaccount? Publiek. DM’s, telefoongesprekken? Publiek. Mails vanaf uw privé account? Die mogen voorlopig privé blijven, maar ze worden wel 10 jaar gearchiveerd en alsnog openbaar gemaakt als er vermoedens zijn dat u die account ook professioneel gebruikt.
Dit voor ministers, kabinetsleden, burgemeesters, schepenen, topambtenaren, bestuursleden van intercommunales of overheidsbedrijven en politiediensten.
Ik begrijp dat dit wat intens overkomt, maar geen paniek: we gaan hier professioneel en deontologisch correct mee om. U hoeft niets te vrezen als u niets verkeerd doet. Bovendien bent u zodanig zelfzeker dat u zoveel beter kan functioneren door meer gegevens van burgers te onderscheppen en bewaren. Dat sterkt mij in het gevoel dat ook de burger meer vertrouwen en interesse zal krijgen in politiek en overheid als u zo veel mogelijk met hen deelt. Hebben we bij deze een deal?
Alles bij de bron; Datanews
- Gegevens
- Hoofdcategorie: Divers Nieuws
Sinds de onthullingen van klokkenluider Edward Snowden gaat het debat over privacy niet langer meer over iets verbergen te hebben, maar over zelfbeschikking en wordt de roep om meer privacy alleen maar sterker, zo stelt Isabela Bagueros, directeur van het Tor Project. Snowden liet zien hoe de Amerikaanse geheime dienst NSA zich met grootschalige surveillance bezighoudt.
In de discussies die hierop volgden reageerden veel mensen met de reactie dat ze 'niets te verbergen hebben', merkt Bagueros op. Door allerlei gebeurtenissen is echter de impact van grootschalige online surveillance duidelijk geworden en hoe overheden en bedrijven data gebruiken om de publieke opinie te beïnvloeden. De Tor Project-directeur wijst naar verschillende verkiezingen en het Brexit-referendum als voorbeeld.
"Door getuige te zijn van de echte impact die deze datamanipulatie heeft, beseffen veel mensen dat privacy niets te maken heeft met iets te verbergen", zegt Bagueros. Privacy gaat juist over het beschermen van wat mensen mens maakt, voegt ze toe. "Het debat over privacy is verschoven van iets te verbergen hebben naar het recht op zelfbeschikking." Daardoor willen mensen nu ook dat hun privacy beter tegen de tech-industrie wordt beschermd.
Alles bij de bron; Security
- Gegevens
- Hoofdcategorie: Divers Nieuws
Jongeren nemen steeds meer actie om hun privacy te beschermen, zo blijkt uit Cisco’s jaarlijkse Consumer Privacy Survey, die de percepties en het gedrag van consumenten op het gebied van gegevensbescherming onderzoekt.
Iets meer dan 40 procent van de jongeren van 18 tot 24 jaar maakt gebruik van zijn rechten om toegang te krijgen tot zijn persoonsgegevens (Data Subject Access Request).
Daarnaast geven vele respondenten aan argwanend te zijn tegenover organisaties die AI inzetten, ook al is het gebruik van generatieve AI nog pril. De helft van de respondenten kijkt naar de overheid om privacybescherming af te dwingen.
Alles bij de bron; Emerce
- Gegevens
- Hoofdcategorie: Divers Nieuws
Het is hoog tijd dat we meer geld en mensen vrijmaken voor de bescherming van onze privégegevens, want de ontwikkelingen gaan zo razendsnel, dat we in een mum van tijd in een Kafkaëske situatie kunnen geraken.
Een troebele markt van handelsinformatiebureautjes plakt voor goed geld stickertjes op u en mij; de één deugt, de ander deugt niet. En vrijwel alle gevestigde telefoonproviders, webshops en energiemaatschappijen doen er zaken mee.
Deze site kwam dit weekeinde met een onthullend verhaal over die registratie van vermeende wanbetalers. Het gebeurt allemaal zonder dat je het weet. Je hoeft alleen de pech te hebben van een verkeerde achternaam, geboortedatum, een verkeerde wijk of een huis waarin ooit iemand woonde die het niet zo nauw nam met betalen, en de deuren gaan dicht.
Het is een ronduit enge ontwikkeling. Vooral omdat niemand van ons weet hoe het precies werkt.
Inmiddels lopen bij de Autoriteit Persoonsgegevens (AP) meerdere onderzoeken naar deze onverkwikkelijke ruilhandel in privégegevens. Vooralsnog lijkt het vechten tegen de bierkaai. De AP kreeg in 2022 12.486 klachten binnen van burgers en meldt in haar jongste jaarverslag dat het te weinig capaciteit heeft om die allemaal te behandelen.
Het is hoog tijd dat we hier meer geld en mensen voor vrijmaken. De bescherming van persoonsgegevens is een grondrecht, maar de huidige ontwikkelingen gaan zo razendsnel dat we in een mum van tijd in een Kafkaëske situatie kunnen geraken.
Wie de grip op zijn gegevens verliest, verliest de grip op zijn leven. En dat laatste is het ergste dat iemand kan gebeuren.
Alles bij de bron; AD [inloggen noodzakelijk]
- Gegevens
- Hoofdcategorie: Divers Nieuws
Ondanks dat we feitelijk gezien niet per se onveiliger zijn, voelen we ons dat wel. Om die reden is het aantal bedrijven in de beveiliging in tien jaar tijd gestegen van zo’n 3000 naar meer dan 10.000.
De technologie wordt ook steeds beter, maar dat heeft zo zijn risico’s, zegt hoogleraar Besturen van veiligheid Ira Helsloot bij Stand van Nederland: Generatie Next op NPO 2. “We gaan steeds meer naar een veiligheidssamenleving, waarbij we privacy en andere vrijheden opofferen voor ‘beveiliging’ tegen criminaliteit.”
De huidige maatschappij lijkt steeds meer gefocust op veiligheid. Met meer camera’s en cameratoezicht, maakt het volgens Helsloot dat we “een maatschappij krijgen waar we onze vrijheden en privacy opofferen voor de beveiliging tegen een risico dat objectief steeds kleiner wordt.” De hoogleraar trekt de vergelijking met het boek 1984 van George Orwell, waarin ‘Big Brother’ alles ziet wat er gebeurt en privacy niet meer bestaat. “Dat is wel een beweging die je steeds meer ziet. Er wordt steeds meer controleerbaar.”
Volgens Jorrik Habing, eigenaar van een beveiligingsbedrijf, leven we min of meer al in een ‘surveillancemaatschappij’, hoewel dat volgens hem enkel is voorbestemd voor de overheid en niet voor bedrijven of particulieren.
Alles bij de bron; WNL
- Gegevens
- Hoofdcategorie: Divers Nieuws
Een groot deel van het leven speelt zich tegenwoordig online af. Dit betekent ook dat er steeds meer digitale persoonsgegevens zijn. Die persoonsgegevens houden niet op te bestaan zodra men komt te overlijden. Wat is de juridische status van deze gegevens en welke rechten kunnen nabestaanden uitoefenen?
Op die vragen heeft de rechtbank Den Haag in haar uitspraak van 24 januari jl. antwoord gegeven. In deze bijdrage wordt ‘post mortem’ gegevensbescherming besproken. Hierbij wordt zowel gekeken naar hoe Nederland hiermee omgaat als naar andere Europese jurisdicties...
...Eiser had zijn vordering gebaseerd op de rechten die op grond van de Algemene Verordening Gegevensbescherming (‘’AVG’’) aan betrokkenen worden toegekend. De erfgenamen stellen dat deze rechten krachtens erfopvolging op hen over zijn gegaan. De vraag voor de rechter is of de erfgenamen van eiser ontvankelijk zijn en de procedure voort kunnen zetten.
Het antwoord van de rechtbank is duidelijk: nee. De rechter oordeelt dat de op de AVG gebaseerde rechten bij uitstek persoonlijke rechten zijn, die alleen door de eiser zelf zijn in te roepen. Zij zijn niet vermogens- of familierechtelijk van aard en daarom niet voor overgang vatbaar...
...In overweging 27 van de AVG is bepaald dat de verordening niet van toepassing is op de persoonsgegevens van overleden personen.
Bij de implementatie van de AVG heeft Nederland ervoor gekozen om geen nadere regels hierover op te stellen. Dit betekent dat in Nederland de AVG slechts van toepassing is op levende personen en hier door nabestaanden niet een beroep op kan worden gedaan...
...Deze lacune in de Nederlandse wetgeving kan leiden tot rechtsonzekerheid, zowel voor betrokkenen die geen duidelijkheid hebben over wat er met hun persoonsgegevens zal gebeuren wanneer zij komen te overlijden, als voor de nabestaanden. Het stellen van nadere regels over hoe hiermee moet worden omgegaan lijkt een logische stap in de huidige (digitale) samenleving.
Alles bij de bron; SOLV
- Gegevens
- Hoofdcategorie: Divers Nieuws
Een berichtje van Google: “We hebben uw foto’s op soort gesorteerd. U vindt het resultaat in map zus en zo.” En een week later: “We hebben uw foto’s nu een kleurtje gegeven. Lekker knallen!” Ik knipperde twee keer met mijn ogen. Las ik het goed? Zat Google zomaar in mijn mobiele telefoon te rommelen?
Ik vertelde het een vriend, en die begreep mijn verontwaardiging niet. “Zo gaat dat tegenwoordig.” Totdat ik een vergelijking trok met het analoge tijdperk. “Stel”, zei ik, “dat je uit je werk thuiskomt en je treft op tafel al je fotoboeken. Ernaast ligt een briefje: ik heb even je albums doorgebladerd, en ben tot een andere rangschikking gekomen: vakantiefoto’s Kreta zitten nu in het album Zuid-Europa. Hartelijke groet, je overbuurman.”
“Tja”, reageerde mijn vriend, “nu je het op die manier brengt, klinkt het inderdaad absurd. Als je dat nu eens zo opschrijft in de krant?” Wel, bij deze dus. Overigens, ik heb de bemoeizucht van Google misschien aan mezelf te danken. Vaak stem je ongemerkt in met bepaalde voorwaarden. Of je bent daartoe, op straffe van uitsluiting van belangrijke services, bijna wel gedwongen.
...We hebben dankzij Google c.s. geen privacy meer. Dat is geen nieuws, ik weet het. En we krijgen er allerlei gemakken voor terug, ook dat weet ik. Toch blijft het me verontrusten dat anonieme krachten zo intens in onze levens kunnen doordringen. En dat de democratische controle zo amechtig tekortschiet. Op het moment dat Google alles al van ons afwist, kwam de politiek met een privacywet waarbij we, ook als we voor de honderdste keer dezelfde website bezoeken, telkens weer moeten intoetsen dat we de cookies aanvaarden.
Privacywetgeving is, zo weet iedereen, een ontzettende sta-in-de -weg bij het regelen van de meest onschuldige, praktische kwesties. Zo vroeg ik recent aan de tennisvereniging of ze me een lijstje konden appen van tennisliefhebbers in mijn wijk. Antwoord: “Nee, dat mag niet vanwege de Europese privacywet.”
Als ik op een mooie zondagmiddag een balletje wil slaan met mijn buurman ben ik een gevaar voor de privacy. Maar als ik met mijn mobiele telefoon te dicht langs een schoenenzaak loop, heb ik diezelfde avond nog een advertentie voor sneakers in mijn tijdlijn. Daar is een woord voor: privacy-schizofrenie.
Alles bij de bron; Trouw
- Gegevens
- Hoofdcategorie: Divers Nieuws
De gegevensverwerking via de MS clouddiensten kent thans nog maar zes lage risico's en één hoog risico. Dit blijkt uit een beoordeling van de effecten op de gegevensbescherming (DPIA).
Volgens de onderzoekers is er nog wel een hoog risico als organisaties Teams gebruiken om zeer gevoelige en bijzondere categorieën gegevens te verwerken, vanwege de mogelijke toegang door opsporings- en veiligheidsdiensten in de VS. De kans dat deze Amerikaanse diensten daadwerkelijk die gegevens aftappen of vorderen lijkt vooral theoretisch. Microsoft heeft nog nooit gegevens van Europese publieke-sectorklanten aan enige overheid verstrekt.
Opdrachtgevers tot de DPIA waren het ministerie van Justitie en Veiligheid en Surf, de ict-inkooporganisatie van hogescholen en universiteiten. Het betreft een vervolgonderzoek nadat eerder zes hoge risico’s waren vastgesteld.
Alles bij de bron; Computable
- Gegevens
- Hoofdcategorie: Divers Nieuws
Vier op de tien Nederlanders maakt zich zorgen over de beveiliging van coronapersoonsgegevens die de overheid bewaart. Dat blijkt uit een onderzoek van KPMG onder ruim duizend mensen.
Arnold Roosendaal van Privacy Company schrikt niet van deze cijfers. ‘Er zijn het afgelopen jaar veel cijfers in het nieuws geweest over privacy, wat bijdraagt aan het bewustzijn. Maar meer bewustzijn betekent ook dat je meer risico's ziet, dus misschien dat mensen hierdoor wantrouwend zijn geworden.'
'De zorgen zijn deels terecht. Er werden gedurende de coronacrisis heel snel allerlei systemen opgetuigd, en werden heel veel mensen aangenomen voor bron- en contactonderzoek, waardoor zij toegang kregen tot gegevens. Hier zijn wel dingen misgegaan.’
Alles bij de bron; BNR
- Gegevens
- Hoofdcategorie: Divers Nieuws
In het Wilde Westen van de techgiganten is de sheriff gearriveerd, die waakt over onze privacy. Maar zijn regels en boetes hebben ook hun keerzijde, schrijven Hans de Bruijn en Bram Klievink, want data zijn hard nodig voor betere zorg, beter onderwijs en meer veiligheid...
...In dit essay pellen we eerst dat privacy-begrip af. De conclusie zal zijn dat je van overheden mag verwachten dat ze vol inzetten op de bescherming van data-afgifte en datagebruik. Dat doen ze ook en in het publieke debat is gelukkig veel meer aandacht voor privacy dan voorheen.
Tegelijk zijn data cruciaal in onze digitaliserende samenleving. Ze kunnen bijdragen aan innovatie: aan meer veiligheid, betere zorg, beter onderwijs. En we mogen van overheden ook verwachten dat ze alles uit de kast halen om veiligheid, goede zorg en goed onderwijs te bevorderen. Dat element missen we in het publieke debat...
...De techcowboys hebben een enorme ravage aangericht. Maar nu is the sheriff in town: er zijn regels uitgevaardigd en de sheriff strijdt voor law and order.
Bij privacybescherming gaat het om ten minste twee evenwichtsoefeningen. Allereerst die tussen het grote belang van privacy, maar ook het grote belang van innovatie van de digitale infrastructuur. En dan is er nog de vraag of overheden innovaties richting moeten geven of ruimte moeten geven.
Dat gesprek moet worden gevoerd, anders bestaat het risico dat het privacydebat een western blijft, met uitsluitend good guys en bad guys.
Alles bij de bron; Trouw [lang-lezen-artikel]