Op het werk even snel inspiratie voor een nieuwe vakantie opdoen, met de zakelijke smartphone de tandarts bellen of via het zakelijke chatprogramma tegen een goede collega klagen over de manager: ICT-producten of -diensten van het bedrijf worden vaak ook privé gebruikt. Wanneer mag je werkgever in je internetverkeer of communicatie kijken?
...Heeft de werkgever het recht om zo gedetailleerd op de hoogte te zijn van het ICT-gebruik van zijn personeel? Meestal wel, zegt John Lousberg van het lectoraat Recht en Digitale Technologie bij de Juridische Hogeschool. "Het is in zekere mate toegestaan om te controleren hoe een werknemer een zakelijke telefoon of laptop, bedrijfssoftware of zijn e-mail gebruikt.
"De werkgever heeft daarbij wel de verplichting om heel duidelijk te communiceren onder welke omstandigheden en met welke doelen inzage kan worden verkregen in communicatie op het werk. 'Ik ben de werkgever, dus ik kan alles doen', is geen reden om alles maar te controleren", betoogt Brey. "Zo weet de werknemer ook welke mate van privacy hij kan verwachten."
"De controle moet niet verder gaan dan nodig is", zegt Gerrit-Jan Zwenne, hoogleraar Recht en de Informatiemaatschappij bij de Universiteit Leiden. "Om te kijken of er onrechtmatige software wordt geïnstalleerd, is het niet nodig om ook in het e-mailverkeer van die persoon te kijken."
"Maar als de werkgever vermoedt dat een werknemer informatie lekt, of bedrijfsgeheimen steelt en daarbij klantgegevens naar zichzelf mailt, mag een werkgever dat wel, mits goed gedocumenteerd. Daarbij moet de controle wel beperkt worden, bijvoorbeeld in tijdsduur en op bepaalde zoekwoorden."
Je kunt je Facebook-account beveiligen met tweefactor-authenticatie. Verstandig, zou je zeggen, maar dan kun je niet voorkomen dat je ook vindbaar bent op basis van je telefoonnummer. Vorig jaar bleek al dat Facebook het telefoonnummer zonder expliciete toestemming gebruikt voor advertenties.
Bedrijven zijn dol op digitaal gereedschap dat data oplevert over medewerkers. Denk aan de aloude ritten- en urenregistratie waar altijd met argusogen naar werd gekeken. Maar dat is niets vergeleken met wat er tegenwoordig mogelijk is. Zo bieden de Outlook-agenda, de doorzoekbare e-mail en social media zeeën van mogelijkheden om mensen te controleren.
Ze leveren een schat aan data op, waar bazen vroeger alleen maar naar konden raden. Lees hier de vijf privacygeboden voor bazen.
Het privacyspook waart weer rond. Dat is mede te danken aan theatergroep De Verleiders, die begin deze week in ‘De wereld draait door’ nogal vrij omgingen met de feiten. Nu wordt het spook in de voorstelling ‘#niksteverbergen’ wat minder angstaanjagend gepresenteerd. Ook in het theater zijn de doembeelden van een toekomst zonder privacy rijkelijk aanwezig, maar feitelijk vliegen de acteurs minder uit de bocht dan op tv.
Bovendien kun je je afvragen of overdrijven erg is. Of kan het debat over privacy in deze digitale wereld wel wat aandikking gebruiken? Zo bleek deze week uit een enquête, die de Autoriteit Persoonsgegevens liet uitvoeren onder dik duizend Nederlanders, dat zes op de tien zich weinig zorgen maakt over privacy. Zes procent haalt er zelfs helemaal de schouders over op.
Dat terwijl er genoeg gebeurt om over in te zitten, daar bestaat volgens Vincent Böhre van stichting Privacy First geen twijfel over. “De afgelopen twintig jaar is onze vrijheid onder het mom van veiligheidsmaatregelen alleen maar kleiner geworden.”
Het is vandaag de Europese dag van de Privacy en hoewel de gemiddelde privacyfreak bij het horen van het woord "privacy" meestal al begint te klagen dat de gemiddelde gebruiker daar niet mee bezig is en het zich weinig kan schelen, lijkt er langzaam maar zeker toch wat te veranderen.
Het helpt ook niet dat overheden, bedrijven en hardwareproducenten ook steeds verder gaan met het verzamelen van data. Het verzamelen is nog tot daaraan toe, het beveiligen (en/of) verkopen van de verzamelde informatie is een groot punt van zorg en als het mis gaat wordt is de verontwaardiging groots.
Technologie is van zichzelf niet slecht, maar hoe het gebruikt wordt soms wel. Onze privacy is daarbij vaak het slachtoffer van nieuwe mogelijkheden. Infrastructuurbeveiligingsspecialist Steve Hunt zegt dat we privacy nog steeds niet hoog in het vaandel hebben staan. "Ik denk niet dat Big Brother de overheid is. Big Brother zijn we zelf. Wij installeren zelf de camera's en scantechnologieën om ons huis, de buurt en de school te beveiligen. We geven zelf toegang tot ons privéleven waarbij alles wordt opgeslagen."
Dus tijd om kritisch goed te kijken naar wat we doen. En daarom hier enkele technologieën die onze privacy de komende jaren nog verder aantasten, zoals mobiele naaktscanners en afluisterende straatlantaarns.
Uit het onderzoek blijkt dat de Belg zich bewust is van de gevaren die het internet met zich meebrengt maar dat hij daar niet naar handelt. Zo vindt drie vierde van de Belgen (72,6%) het erg als hun persoonlijke gegevens zomaar online komen te staan. Toch leest het overgrote deel (59%) nooit een toestemmingsverklaring wanneer ze een online account aanmaken.
Eén van de meest opmerkelijke vaststellingen is het feit dat de Belg zijn wachtwoorden te vaak recycleert. Zo gebruikt bijna drie vierde van de Belgen (72%) hetzelfde wachtwoord voor alle websites. Drie op de tien (28,9%) verandert bovendien nooit zijn of haar wachtwoord.
Positieve noot in het onderzoek is dat we – hoewel we zelf vaak onvoorzichtig zijn online – onze kinderen zo goed mogelijk proberen te beschermen. Acht op de tien Belgen (met online actieve kinderen), praat met zijn of haar kroost over hun internetgebruik. Vooral het delen van foto’s op sociale media, het belang van privacy online en wanneer ze online mogen, wordt vaak besproken aan de keukentafel.
Maandag 28 januari, is het internationale Data Privacy Day, een moment om stil te staan bij de noodzaak om (persoonlijke) gegevens te beschermen. David Higgins, Director of Customer Development bij CyberArk, bepleit dat dit niet alleen nodig is voor de beveiliging van onze digitale aanwezigheid, maar een issue van nationale veiligheid is...
...Higgins: "Data is de meest waardevolle asset geworden; gegevens die grote schade kunnen aanrichten in het leven van burgers is aantrekkelijk voor aanvallers. Gestolen inloggegevens die tot een datalek leiden, kunnen ervoor zorgen dat zeer gevoelige informatie op straat komt te liggen. Bijvoorbeeld beheerder-logins voor kritische infrastructuur systemen, of medische gegevens die gebruikt kunnen worden bij de profilering van specifieke mensen bij de overheid om tot een gerichte aanval te komen op nutsinstellingen.
"Infiltratie of aanpassingen aan kritische infrastructuursystemen verminderen de controle op nuts-, zorg- en overheidsinstellingen die nodig is om het land draaiende te houden. Het zorgt direct voor risico's voor de publieke veiligheid. Daarom is deze Data Privacy Day zo belangrijk. Om te realiseren hoe belangrijk deze instellingen voor ons zijn. Vandaag, en morgen", besluit Higgins.
Mensen hebben niet door hoe ze in de gaten kunnen worden gehouden. Bovendien delen ze maar al te graag hun gegevens, als ze het gevoel hebben dat ze daar iets voor terugkrijgen. Dat blijkt uit het onderzoek ‘Jouw Buurt, Jouw Data’ van de universiteiten van Rotterdam, Delft en Leiden. De eerste bevindingen worden vandaag gepresenteerd op de Europese dag van de privacy.
Voor het onderzoek moesten meer dan 1500 deelnemers rondlopen in een virtuele stad. Daar moesten ze twintig zogeheten dataverzamelingspunten vinden. Dat zijn bijvoorbeeld een incheckpaal, een bodycam van een agent, een zendmast en een drone. De meesten kwamen nog wel tot tien, maar daarna hield het snel op. Een kleine groep vond vijftien objecten of meer...
...Gemak is een van de vier redenen voor mensen om gegevens te delen. De tweede motivatie is financieel: goedkopere boodschappen bijvoorbeeld in ruil voor inzicht in je aankoopgedrag. Daarnaast delen mensen hun gegevens voor hun vrienden. Dat sociale zie je bijvoorbeeld bij hardloop- en fietsapps, waar mensen hun route op Facebook kunnen delen. De laatste reden is veiligheid. Of mensen in de ene categorie openhartiger zijn dan in de andere, kunnen de onderzoekers nog niet zeggen. Het onderzoek loopt nog en ze hebben daar meer gegevens voor nodig.
