De digitalisering van de samenleving is anno 2019 zo vanzelfsprekend, dat leven zonder computers voor grote groepen mensen moeilijk voorstelbaar is. Smartphone, computer of tablet stellen ons prima in staat volledig deel te nemen aan de samenleving. Eigenlijk kunnen alleen ouderen zich hierover nog verwonderen, vooral omdat ze weten hoe ‘het vroeger was’. Toen je nog gewoon een treinkaartje kocht aan een loket, de krant nog niet was te downloaden en het bancair- of giro­verkeer vooral op papier geschiedde.

Om al deze moderne diensten soepel te laten verlopen, is het voor bedrijven en instellingen noodzakelijk persoonsgegevens van klanten te verzamelen. Dan gaat het in principe om privacygevoelige gegevens, bijvoorbeeld naam, woonplaats maar ook een nummer van de bankrekening. Toch is het lang niet altijd gelijk oversteken. De verleiding is groot om meer gegevens te verzamelen dan nodig is voor een goede dienstverlening. Dat kan vrij straffeloos, omdat gebruikers zich vaak nauwelijks druk maken over hun privacy, zo gewend zijn ze geraakt aan het gemak van de digitale samenleving.

Juist omdat privacy bij weinigen écht leeft, is het belangrijk dat iemand als Michiel Jonker daar een punt van maakt. Zo is hij kritisch over de anonieme OV-chipknip, de AH-bonuskaart, de afvalpas van de gemeente of de wijze waarop winkels je dwingen om uitsluitend met pinpas te betalen. Jonker, die desnoods rechtszaken voert om zijn gelijk te krijgen, legt daarbij de lat soms hoger dan de toezichthouder Autoriteit Persoonsgegevens. Daar is niet mis mee. Mensen als Jonker zijn juist noodzakelijk om grenzen scherp te krijgen. Juist omdat privacy ons allen aangaat, is een scherp debat noodzaak.

Alles bij de bron; Trouw

In het denken over privacy is de vraag niet of we iets te verbergen hebben, maar of we iets te beschermen hebben. Daarop luidt het antwoord voor iedereen: ja. Dit besef heeft gevolgen voor ons persoonlijk leven, maar ook voor ons politieke denken...

...Iemand die denkt dat hij of zij niets te verbergen heeft, blijkt na even doorvragen altijd wel iets te beschermen te hebben. Dat maakt privacy voor iedereen een relevant onderwerp. Daarom is het goed hierover na te denken, bijvoorbeeld bij het gebruik van apparatuur en apps. Maar privacy is dus ook een onderwerp dat van het meest persoonlijke een politieke kwestie maakt.

Alles bij de bron; Bits-of-Freedom [long-read]

De gemeente Boxmeer heeft een website met informatie over de kermissen in de regio offline gehaald, bevestigt een woordvoerder van de gemeente na berichtgeving door De Gelderlander.

De functionaris gegevensbescherming van de gemeente, de interne toezichthouder op het gebied van privacy, stelt dat het publiceren van de foto's in strijd is met de wetgeving omdat mensen op de foto's niet expliciet om toestemming is gevraagd, laat de gemeentewoordvoerder weten.

De privacywet schrijft voor dat foto's van een kermis gepubliceerd mogen worden als wordt "voldaan aan een wettelijke grondslag", zoals toestemming.

De Autoriteit Persoonsgegevens, de privacywaakhond, laat in een reactie weten dat die toestemming onder meer "vrij en goed geïnformeerd" moet worden gegeven. Het is onduidelijk of bordjes waarop gewaarschuwd wordt voor rondlopende fotografen op die manier aan de wet voldoen.

Alles bij de bron; NU

Op 25 mei 2018 is in de Europese Unie de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG) in werking getreden, de eerbied voor de privacy staat nu centraal in het digitale debat en reuzen als Apple en onlangs Google hebben - ook na een reeks schandalen - de bescherming van de persoonsgegevens van hun klanten in hun kernwaarden opgenomen. Maar ondanks die vooruitgang op het vlak van de bescherming van het privéleven, blijft het internet een soort van Wilde Westen dat het niet nauw neemt met de regels.

Meer dan 80 % van de websites bevat trackers van derden die ons verkeer bespioneren, terwijl gegevensmakelaars ('data brokers') stilletjes onze gegevens verzamelen om ze aan reclamemakers te verkopen. En hoewel de situatie dankzij de wetgeving en de inspanningen van veel activisten, organisaties en onderzoekers verbetert, moet er nog veel gebeuren opdat de verzameling en het gebruik van digitale gegevens op een verantwoorde manier zouden verlopen...

... De monitoring door overheidsdiensten of onzichtbare trackers schrikt ons af en beperkt onze toegang tot informatie. Want dat is een van de rollen van de bescherming van de privacy: iedereen de mogelijkheid geven om zijn of haar mening te ontwikkelen, te delen en te nuanceren. In 2014 toonde een studie van twee Amerikaanse onderzoekers aan dat het aantal opzoekingen op Google over voor de overheid of individuen delicate onderwerpen (bijvoorbeeld medische vragen), na de onthullingen van Snowden internationaal met ongeveer 10 % was gedaald.

In die zin is de privacy een van de pijlers van de democratie, een pijler waarvan we de kwetsbaarheid pas nu beginnen te beseffen.

Er is natuurlijk ook goed nieuws. De AVG is nog jong - amper een jaar - en er wordt hard gewerkt om ze in de praktijk te brengen. Maar ook al is de verordening een stap vooruit, we zullen nog veel veldslagen moeten winnen om ons recht op privacy te heroveren.

Alles bij de bron; Knack

Nederlandse medici vinden de huidige privacyregels om te lachen, schrijft Bert Keizer (Verdieping, 21 juni). Zonder werkende privacyregels blijft er echter niets over van het medisch beroepsgeheim, vindt Jaap van der Wel....

In The Washington Post (24 juni) beschrijft Douglas McMillan hoe in Amerika gegevens te koop zijn over mensen met dementie, borstkanker en impotentie. Een van de handelaren, Amerilist, meldt op zijn website dat het beschikt over de gegevens van 125 miljoen mensen. De leveranciers van die gegevens kunnen hackers zijn, maar ook Google of Facebook.

In Europa zijn dit soort wildwestpraktijken voorkomen met privacyregels, maar het is zorgelijk dat uitgerekend in de Nederlandse zorg die regels als onwerkbaar worden gezien.

Probleem zijn echter niet de regels zelf, maar de achterblijvende infrastructuur, zoals voor beveiligde e-mail, en de juridische wetsuitleg waarin risico’s mijden het wint van praktische toepasbaarheid. Al in 2004 noemde de NEN 7510, Norm voor Informatiebeveiliging in de Zorg, het belang van e-mailbeveiliging. Anno 2019 ontbreekt het Nederland nog steeds aan een landelijk dekkende infrastructuur voor gebruikersvriendelijke beveiligde e-mail. Meerdere partijen bieden dit aan, maar het werkt alleen goed binnen de eigen zorgorganisatie en met de vaste patiëntenkring...

...Strikte wetstoepassing levert echter geen privacywinst op, maar weerstand. Privacywinst is wél te behalen met een betere ICT-infrastructuur voor zorgorganisaties en met betere kennis bij hun medewerkers om gebruik van Gmail, WhatsApp en dergelijke te voorkomen. Privacyregels zijn niet om te lachen, gebrek aan draagvlak, kennis en infrastructuur nog minder.

Alles bij de bron; Trouw

“Je zult altijd een compromis tussen privacy en gebruiksvriendelijkheid moeten vinden.” In zijn rede gaat lector Privacy & Cybersecurity Mortaza Shoae Bargh (Hogeschool Rotterdam) in op de gevaren van steeds meer verbonden digitale systemen en cybersecurity als nieuwe banenmarkt. “Onze afhankelijkheid van informatiesystemen introduceert groeiende risico’s voor individuen, organisaties en de maatschappij als geheel.”

Nederlanders zijn zich bovengemiddeld bewust van privacyrechten die sinds mei 2018 voor alle inwoners van de Europese Unie gelden, blijkt donderdag uit een enquête onder ruim 27.500 Europeanen (pdf). 

Onderzoeksbureau Kantar vroeg Europeanen of zij bekend zijn met zes verschillende rechten die zijn opgenomen in de Europese privacywet en of zij daadwerkelijk actief aanspraak op hun rechten hebben gemaakt. Bij vier van deze rechten scoort Nederland het beste van alle 28 lidstaten van de Europese Unie.

Het gaat om het recht om om data op te vragen (86 procent van de Nederlanders is hiermee bekend, tegen een EU-gemiddelde van 65 procent), het recht om data te laten aanpassen (80 procent van de Nederlanders, tegen een gemiddelde van 61 procent). Ook zijn Nederlanders het vaakst bekend met het recht om je af te melden voor digitale reclame, zoals reclame via sms of e-mail (81 procent, tegen een gemiddelde van 59 procent) en het recht om data te laten verwijderen (77 procent, gemiddeld in de EU is het aandeel 57 procent).

Alles bij de bron; NU

Apple had veel te onthullen op ontwikkelaarsconferentie WWDC. We bespreken het belangrijkste nieuws: wat iPhone-gebruikers kunnen met het nieuwe besturingssysteem iOS 13 en hoe Apple steeds nadrukkelijker inzet op diensten, met privacy als onderscheidend vermogen. Bijvoorbeeld met een nieuwe inlogdienst en mogelijkheden om minder informatie te delen met appbouwers. 

Je hoort het allemaal in de Bright Podcast van deze week. Deze kun je hier beluisteren: iOS of Android of Spotify

Alles bij de bron; RTLZ