Belgen zeggen wel bezorgd te zijn over hun privacy, maar tegelijkertijd denken ze vaak onvoldoende na wanneer ze persoonlijke gegevens delen. De Gegevensbeschermingsautoriteit (GBA) kon dat nog maar eens vaststellen tijdens een experiment waaraan muzikant Ozark Henry meewerkte.

Ze lanceert de website www.beschermjegegevens.be om mensen bewuster te maken van hun privacyrechten. De test werd opgehangen aan een exclusief optreden van Ozark Henry dat dinsdagavond plaatsvond. Wie een van de 200 tickets wilde bemachtigen, moest een aantal persoonlijke gegevens invullen, zoals geboortedatum, gsm-nummer, favoriete muziekgenre of nog het laatst bezochte concert.

Meer dan 1.100 mensen hadden er geen probleem mee om die informatie, die eigenlijk overbodig was in het kader van de wedstrijd, gewoon te delen, stelt de GBA vast. Niemand nam contact op met de organisator om te weten te komen waarom zo veel werd gevraagd en wat er met de gegevens zou gebeuren.

Op de website www.beschermjegegevens.be legt de Gegevensbeschermingsautoriteit uit welke privacyrechten de mensen hebben en hoe ze die kunnen uitoefenen. “Met deze campagne willen we burgers wakker schudden en gegevensbescherming toegankelijk en duidelijk maken. Privacy mag geen ver-van-mijn-bedshow zijn, maar moet iets vanzelfsprekend zijn”, aldus GBA-voorzitter David Stevens.

Alles bij de bron; Metro

Moderne parkeergarages werken met nummerbordherkenning. Je krijgt nog wel een kaartje uit de betaalautomaat, maar een camera ‘leest’ je kenteken en weet dat er betaald is. En zo zit je kenteken voor altijd in de databank. Maar wees gerust: ‘geanonimiseerd’, stond in een artikel over dagjes-Duitsers die Enschede bezoeken. Ammehoela! Ik wil nog geloven dat de lokale parkeerwachter niet kan zien of Ulrike, Günther dan wel Heinz eigenaar van een bepaalde auto is, maar terugleiden is een fluitje van een cent mocht er misdaad in het spel zijn.

Verschillende populaire datingsites zijn te vaag over welke gegevens ze verzamelen of wat ze ermee doen, zo stelt de Consumentenbond op basis van onderzoek naar de privacyverklaringen van tien datingsites. De Algemene verordening gegevensbescherming stelt verschillende eisen waar een privacyverklaring aan moet voldoen.

Het gaat onder andere om welke gegevens er worden verzameld, hoe lang die worden bewaard, waarvoor ze worden gebruikt en of ze met anderen worden gedeeld. Websites hoeven hierbij geen specifieke namen te geven, een categorie van bedrijven is ook toegestaan. "Badoo, Happn, Lexa en Tinder maken hier handig gebruik van", stelt Peter Kulche van de Consumentenbond. De privacyverklaringen van Badoo, Happn, Lexa, Paiq, Parship, Pepper, Relatieplanet, Tinder en 50plusmatch vindt de Consumentenbond op bepaalde punten onvolledig of (te) onduidelijk. Alleen e-Matching doet het volgens de consumentenorganisatie goed.

Naast het privacybeleid hekelt de Consumentenbond ook hoe sommige van de datingsites omgaan met het plaatsen van cookies. "Datingsites verwerken veel gevoelige informatie en het is dan ook zorgelijk dat ze niet extra zorgvuldig omgaan met de privacy van hun bezoekers. De AVG is al anderhalf jaar geleden ingevoerd, dus bedrijven hebben ruim de tijd gehad om hun beleid aan te passen", zegt Sandra Molenaar, directeur Consumentenbond. 

Alles bij de bron; Security

Ondanks dat veel mensen het begrip online privacy kennen, vinden ze het een abstract en breed omvattend begrip. De awareness rondom privacy wordt steeds groter, maar de drempel voor actie blijft vaak nog te hoog...

...Sinds 25 mei 2018 is de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG) van toepassing. Het kan u niet ontgaan zijn of u heeft ervan gehoord of u bent ermee in aanraking gekomen. De AVG stelt dat alle gegevens die direct over een persoon gaan, of gegevens die in combinatie met andere gegevens naar deze persoon te herleiden zijn beschermd moeten worden. 

...Toch blijkt, zelfs na komst van bovenstaande privacywet dat 94 procent van de Nederlanders zich in 2019 zekere mate zorgen maakt over zijn of haar privacy. Dat publiceerde de Autoriteit Persoonsgegevens (AP) in een rapport van 28 januari 2019. Niet alleen de privacy, maar ook 82 procent maakt zich zorgen over hun online zoekgedrag en 80 procent over locatiegegevens. De meeste wantrouwen worden richting online winkels, banken, verzekeraars en technologiebedrijven gekoesterd. Klanten zijn bang dat hun gegevens in de verkeerde handen vallen, misbruikt worden of door onbevoegden wordt ingezien.

Desondanks zijn de meeste internetgebruikers in werkelijkheid niet zo voorzichtig als het op delen van hun data aankomt. Het gat tussen de waargenomen bezorgdheid en het daadwerkelijke surfgedrag wordt ook wel de ‘privacy paradox’ genoemd. We zijn ons zelden echt bewust van de gevolgen van het accepteren van de privacyvoorwaarden. Want zeg nou zelf, leest u die 60 pagina’s met voorwaarden door voordat u op accepteren klikt? We zijn daardoor consequent ondermaats geïnformeerd. Ook in situaties zoals bij ‘akkoord door gebruik’ is men vaak niet bewust van de persoonlijke gegevens die worden opgeslagen. Denk hierbij aan de populairste zoekmachine Google...

...Aan de andere kant bestaan er ook een hoop voordelen aan de dataopslag van surfgedrag en persoonsgegevens. Het maakt personalisatie mogelijk waardoor bedrijven hun assortiment of berichtgeving kunnen afstemmen op de klant. Toch is het goed om bewust te zijn over wat u wel en niet deelt. Niet alleen voor nu maar ook voor later. Iets wat u vandaag leuk vindt is volgend jaar uit de mode en een keuze die u vandaag maakt kan u over vijf jaar nog steeds achtervolgen. Gelukkig heeft u het recht om vergeten te worden, maar daar een beroep op doen is in veel gevallen zeer lastig. Het is daarom belangrijk om nu aan mogelijke consequenties in de toekomst te denken. Denk twee keer na voordat u op ‘accepteren’ klikt. 

Alles bij de bron; Emerce

De digitalisering van de samenleving is anno 2019 zo vanzelfsprekend, dat leven zonder computers voor grote groepen mensen moeilijk voorstelbaar is. Smartphone, computer of tablet stellen ons prima in staat volledig deel te nemen aan de samenleving. Eigenlijk kunnen alleen ouderen zich hierover nog verwonderen, vooral omdat ze weten hoe ‘het vroeger was’. Toen je nog gewoon een treinkaartje kocht aan een loket, de krant nog niet was te downloaden en het bancair- of giro­verkeer vooral op papier geschiedde.

Om al deze moderne diensten soepel te laten verlopen, is het voor bedrijven en instellingen noodzakelijk persoonsgegevens van klanten te verzamelen. Dan gaat het in principe om privacygevoelige gegevens, bijvoorbeeld naam, woonplaats maar ook een nummer van de bankrekening. Toch is het lang niet altijd gelijk oversteken. De verleiding is groot om meer gegevens te verzamelen dan nodig is voor een goede dienstverlening. Dat kan vrij straffeloos, omdat gebruikers zich vaak nauwelijks druk maken over hun privacy, zo gewend zijn ze geraakt aan het gemak van de digitale samenleving.

Juist omdat privacy bij weinigen écht leeft, is het belangrijk dat iemand als Michiel Jonker daar een punt van maakt. Zo is hij kritisch over de anonieme OV-chipknip, de AH-bonuskaart, de afvalpas van de gemeente of de wijze waarop winkels je dwingen om uitsluitend met pinpas te betalen. Jonker, die desnoods rechtszaken voert om zijn gelijk te krijgen, legt daarbij de lat soms hoger dan de toezichthouder Autoriteit Persoonsgegevens. Daar is niet mis mee. Mensen als Jonker zijn juist noodzakelijk om grenzen scherp te krijgen. Juist omdat privacy ons allen aangaat, is een scherp debat noodzaak.

Alles bij de bron; Trouw

In het denken over privacy is de vraag niet of we iets te verbergen hebben, maar of we iets te beschermen hebben. Daarop luidt het antwoord voor iedereen: ja. Dit besef heeft gevolgen voor ons persoonlijk leven, maar ook voor ons politieke denken...

...Iemand die denkt dat hij of zij niets te verbergen heeft, blijkt na even doorvragen altijd wel iets te beschermen te hebben. Dat maakt privacy voor iedereen een relevant onderwerp. Daarom is het goed hierover na te denken, bijvoorbeeld bij het gebruik van apparatuur en apps. Maar privacy is dus ook een onderwerp dat van het meest persoonlijke een politieke kwestie maakt.

Alles bij de bron; Bits-of-Freedom [long-read]

De gemeente Boxmeer heeft een website met informatie over de kermissen in de regio offline gehaald, bevestigt een woordvoerder van de gemeente na berichtgeving door De Gelderlander.

De functionaris gegevensbescherming van de gemeente, de interne toezichthouder op het gebied van privacy, stelt dat het publiceren van de foto's in strijd is met de wetgeving omdat mensen op de foto's niet expliciet om toestemming is gevraagd, laat de gemeentewoordvoerder weten.

De privacywet schrijft voor dat foto's van een kermis gepubliceerd mogen worden als wordt "voldaan aan een wettelijke grondslag", zoals toestemming.

De Autoriteit Persoonsgegevens, de privacywaakhond, laat in een reactie weten dat die toestemming onder meer "vrij en goed geïnformeerd" moet worden gegeven. Het is onduidelijk of bordjes waarop gewaarschuwd wordt voor rondlopende fotografen op die manier aan de wet voldoen.

Alles bij de bron; NU

Op 25 mei 2018 is in de Europese Unie de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG) in werking getreden, de eerbied voor de privacy staat nu centraal in het digitale debat en reuzen als Apple en onlangs Google hebben - ook na een reeks schandalen - de bescherming van de persoonsgegevens van hun klanten in hun kernwaarden opgenomen. Maar ondanks die vooruitgang op het vlak van de bescherming van het privéleven, blijft het internet een soort van Wilde Westen dat het niet nauw neemt met de regels.

Meer dan 80 % van de websites bevat trackers van derden die ons verkeer bespioneren, terwijl gegevensmakelaars ('data brokers') stilletjes onze gegevens verzamelen om ze aan reclamemakers te verkopen. En hoewel de situatie dankzij de wetgeving en de inspanningen van veel activisten, organisaties en onderzoekers verbetert, moet er nog veel gebeuren opdat de verzameling en het gebruik van digitale gegevens op een verantwoorde manier zouden verlopen...

... De monitoring door overheidsdiensten of onzichtbare trackers schrikt ons af en beperkt onze toegang tot informatie. Want dat is een van de rollen van de bescherming van de privacy: iedereen de mogelijkheid geven om zijn of haar mening te ontwikkelen, te delen en te nuanceren. In 2014 toonde een studie van twee Amerikaanse onderzoekers aan dat het aantal opzoekingen op Google over voor de overheid of individuen delicate onderwerpen (bijvoorbeeld medische vragen), na de onthullingen van Snowden internationaal met ongeveer 10 % was gedaald.

In die zin is de privacy een van de pijlers van de democratie, een pijler waarvan we de kwetsbaarheid pas nu beginnen te beseffen.

Er is natuurlijk ook goed nieuws. De AVG is nog jong - amper een jaar - en er wordt hard gewerkt om ze in de praktijk te brengen. Maar ook al is de verordening een stap vooruit, we zullen nog veel veldslagen moeten winnen om ons recht op privacy te heroveren.

Alles bij de bron; Knack