Genetische genealogie is een techniek waarbij DNA uit particuliere genealogische databanken wordt gebruikt om familiebanden te traceren en zo mogelijke verdachten of onbekende slachtoffers te identificeren.

DNA uit misdaadonderzoek wordt vergeleken met profielen in deze databanken. Bij een gedeeltelijke match reconstrueren onderzoekers via stamboomonderzoek mogelijke verwanten, hetgeen kan leiden tot de vondst een verdachte.

De techniek kan ook in Nederland een gamechanger zijn. ‘Vooral in cold cases kan het echt het verschil maken’. De Nederlandse overheid bekijkt ondertussen de ethische, juridische en privacy-implicaties.

Want: mag de politie DNA uit een particuliere databank gebruiken zonder expliciete toestemming? Is het rechtvaardig dat een nietsvermoedende broer in een onderzoek wordt betrokken, enkel omdat een familielid zijn DNA heeft gedeeld met een stamboomwebsite?

Naast de juridische en ethische overwegingen is er nog een struikelblok: de EU-wetgeving voor gegevensbescherming. Om die reden pleit de Tilburgse promovendus Taner Kuru voor een helder kader: ‘Zonder een deugdelijke juridische basis kan het gebruik van genetische genealogie door wetshandhavingsinstanties problemen opleveren, en bovendien het publiek vertrouwen schaden.’

Ook in Nederland ontbreekt tot dusver een dergelijk kader. Kuru roept daarom beleidsmakers op om samen met wetshandhavingsinstanties, databankbedrijven, gegevensbeschermingsautoriteiten, juristen en maatschappelijke organisaties duidelijke regels op te stellen en de transparantie te bevorderen. Alleen zo kan genetische genealogie op een verantwoorde manier worden ingezet als opsporingsmiddel, zonder dat fundamentele rechten in gevaar komen.

Alles bij de bron; UniversOnLine [universiteit Tilburg]