Soms kan publicatie van de identiteit van de verdachte relevant zijn, maar meestal is zijn of haar naam niet meer dan een stuk vlees dat voor de hongerige leeuwen wordt gegooid, schrijft Hans Laroes in zijn antwoord aan Frank Scandale...

...Ik ben blij dat de vermoedelijke daders gepakt zijn. Ik ben blij met de afschuw die iedereen voelde bij het zien van de beelden. Minder gelukkig ben ik met de wijze waarop de afschuw zich uitte. Een digitaal volksgericht ontstond, met alle bedreigingen en verwensingen die daar kennelijk bij horen. 

Soms kan publicatie van de identiteit van de verdachte relevant zijn, maar meestal is zijn of haar naam niet meer dan een stuk vlees dat voor de hongerige leeuwen wordt gegooid. Namen van verdachten publiceren is - met alle respect gezegd - luie journalistiek, met het risico van een volksgericht. We moeten drie spades dieper graven. Naming is voor mij het benoemen van de onderliggende problematiek.

Shaming is de taak van de rechter, in de vorm van een oordeel. In journalisten die meehelpen aan het 'kruisigt hem', verlies ik snel mijn vertrouwen.

Alles bij de bron; Volkskrant