In tijden van terrorisme vinden velen dat het opgeven van onze privacy de prijs is die we betalen voor onze veiligheid. Hoe dan ook, waarom zou je online privacy nodig hebben als je niets te verbergen hebt? Maar online privacy ís belangrijk, minstens even belangrijk als offline privacy. In de offline wereld sturen we onze brieven ook niet als postkaartjes en huiszoekingen door de politie gebeuren op bevelschrift. Dus waarom zouden we gigantisch en willekeurig toezicht van onze online activiteiten moeten accepteren?

Recent werd ontdekt dat China van plan is om al zijn burgers een score te geven om “goed gedrag” aan te moedigen. Misschien denken we dat deze vorm van burgercontrole alleen mogelijk is in autocratische regimes. Of dat dit niet kan gebeuren in onze liberale democratie, waar vrijheid en burgerrechten als vanzelfsprekend en ongenaakbaar worden beschouwd. Maar zijn ze dat wel? In Polen en Hongarije wordt de constitutionele democratie op dit eigenste moment ongedaan gemaakt .

Tot vrij recent leken de westerse democratieën relatief goed bewaard tegen controlerend overheidstoezicht maar Edward Snowden leerde ons dat dit veranderd is. Met de ‘Investigatory Powers Bill’ in het Verenigd Koninkrijk, is de overheid nu in staat om de mobiele telefoons van burgers te hacken. Maar ongeacht of je nu vertrouwen hebt, blijft de vraag of  je een regering blindelings mag vertrouwen? Om onze democratie degelijk te laten functioneren moeten discussies en verzetsacties door politieke partijen, journalisten en burgergroepen mogelijk zijn. Onze privacy opgeven is dus niet zomaar iets, het betekent het opgeven van vrijheden die fundamenteel zijn voor een democratie.

Bestaande technologie laat toe burgers te screenen zoals nooit tevoren in de geschiedenis. Vroeger was toezicht door de overheid complexer en duurder. Totale controle was onmogelijk. Vandaag echter, kunnen onze internetgegevens gescreend worden per kernwoord, op een grote schaal, zonder sporen na te laten. ‘Tracking’ en ‘surveillance’- tools worden zelfs gecommercialiseerd voor landen en cybercriminelen.

En wist je trouwens dat niet-Amerikaanse burgers helemaal niet beschermd zijn door de Amerikaanse privacywetgeving? Dit betekent dat de Amerikaanse overheid volledige toegang heeft tot alle gegevens die jij, als niet-Amerikaan opslaat op Facebook, Google, WhatsApp, 365, Skype, Apple, Dropbox, enzovoort. Bovendien zet je met het ‘Internet Der Dingen’ de deur van je huis, auto en kantoor wagenwijd open voor overheidscontrole door China, Rusland, de VS of wie dan ook. Maar wie kan het wat schelen, je hebt toch niets te verbergen?

Het debat gaat dus niet over ‘veiligheid versus privacy’, maar eerder over het verkrijgen van ‘veiligheid mét privacy’. Natuurlijk hebben we bescherming nodig tegen bedreigingen, maar als dit gepaard gaat met een continu intern toezicht eindigen we in een politiestaat en verliezen we onze democratische waarden.

Tot nu toe hebben we vrijwillig onze privacy opgegeven omdat we denken dat het niet belangrijk is. Maar als je echt geeft om de wereld waarin we leven en je de liberale westerse democratieën wil behouden en verdedigen, sluit je dan aan bij de beweging om onze online privacy terug te eisen. Hier zijn 3 dingen die je kan doen:

1. Steun privacy non-profit organisaties

Steun de strijd voor digitale rechten en doneer aan de Electronic Frontier Foundation en de European Digital Rights Foundation.

2. Start met het versleutelen van alles!

End-to-end-encryptie is het enige dat je online privacy kan beschermen! Start met het versleutelen van je mails, chats en je zoekresultaten tijdens het surfen. Versleutel alles, nu!

3. Vertel het aan je vrienden, de pers, de overheid

Vertel hen over je bezorgdheden over online privacy en start een publiek discours over privacy en het belang er van.  Bedankt voor het lezen van dit artikel, deel het met zoveel mogelijk mensen. Vechten voor onze online privacy is fundamenteel.

Alles bij de bron; Express