De techindustrie is altijd bezig om de samenleving het Volgende Grote Idee te verkopen. Eén daarvan is de smart city. Volgens IBM is de utopische slimme stad er één van “instrumentatie, interconnectiviteit en intelligentie”, of in normale mensentaal: een stad die (automatisch) bestuurd wordt op basis van data die continu verzameld worden door een uitgebreid netwerk van sensoren. Opvallend is dat in deze stad geen mensen, maar data centraal staan. Waar komt dit misplaatste vertrouwen in data toch vandaan?,..
...de term smart city werd door IBM in een marketingcampagne geïntroduceerd, en is dus niet veel meer dan een excuus om hun technologie te verkopen aan overheden...
...Ik vermoed dat de smart city zo aantrekkelijk is, omdat het op zich geen gek idee is om meetgegevens te gebruiken om tot betere beslissingen te komen.
Het was bijvoorbeeld slim toen er in 2020 kleinschalig werd begonnen met rioolwateronderzoek om de verspreiding van het coronavirus te meten. Die informatie bleek zo nuttig te zijn dat inmiddels in opdracht van het ministerie van VWS rioolwater uit heel Nederland op deze manier onderzocht wordt.
Jammer genoeg wordt er door zulke successen al gauw gedacht dat het ook nuttig zal zijn om doelloos van alles en nog wat te gaan meten. Zo staat er nu op de website van het RIVM: “Rioolwater kan mogelijk in de toekomst op lokaal, regionaal en landelijk niveau informatie leveren over obesitas, diabetes, bepaalde vormen van kanker, medicijn- en drugsgebruik, microplastics en bestrijdingsmiddelen”.
Wat zou precies het doel van deze dataverzameling zijn? Wil het ministerie van VWS een dikke-mensenalarm gaan maken? Gaan er hele wijken gescreend worden als er sporen van kanker in het rioolwater gevonden worden?
Dit is niets anders dan de nutteloze datahonger die Google al in Toronto tentoonstelde. En juist daarom put ik hoop uit de overwinning van Toronto op Google. Want heel misschien is het Volgende Grote Idee wel dat mensen belangrijker zijn dan data.
Alles bij de bron; Trouw