Er is veel discussie over verticale privacy; hoe overheid en industrie omgaan met rechten van burgers en consumenten. Maar hoe wijzelf elkaar monitoren en observeren is inmiddels net zozeer een zorg geworden. Horizontale privacy gaat over hoe burgers onderling omgaan met die rechten, denk aan het online zetten van elkaars foto’s en filmmateriaal. We geven hieronder een beeld van de technologische stand van zaken en schetsen bedreigingen maar ook waar oplossingen gezocht en gevonden kunnen worden.

Horizontale privacy is, door voortschrijdende technologie, steeds minder vanzelfsprekend. Een Duitse rechter verbood onlangs het gebruik van dashcams in auto’s. “Het kan niet zo zijn dat alle 80 miljoen Duitsers met camera's gaan rondlopen om elke situatie te filmen, zodat een misdrijf kan worden opgelost''[1], staat in het vonnis. Foto’s en filmpjes, eenmaal online gezet, zijn publiek bezit geworden en er is dan geen weg terug meer. Alles wat we doen, wordt onthouden, ook wanneer we dat niet willen, bijvoorbeeld in de facebooktimelines van vrienden. In onze data-gedreven wereld worden we gemonitord, geanalyseerd en beïnvloed. Dat dat niet zonder gevolgen blijft wordt steeds duidelijker en de noodzaak tot bewustwording hiervan steeds urgenter.... 

...Het besef groeit dat de impact van de technologische ontwikkelingen veel verder gaat dan strikt privacy. De verhalen over wat big data en algoritmen veranderen in het dagelijkse leven roepen steeds meer vragen op. In de discussie over horizontale privacy, vinden we het daarom belangrijk om uit te gaan van een breed concept van privacy. Dat betekent niet alleen denken in termen van bescherming en controle over persoonlijke data – zoals in de nieuwe Algemene Verordening Gegevensbescherming – maar ook in termen van de bescherming van publieke waarden als menselijke waardigheid, autonomie en veiligheid. 

Alles bij de bron; Rathenau