....het is al treurig genoeg dat de bewaking van burgerrechten terecht is gekomen in dit troebele water, we moeten het daar uittrekken.

Je hoeft niet te geloven dat we in een dictatuur leven of worden belaagd door de duistere krachten van het World Economic Forum om je zorgen te maken over de digitale surveillance waaraan burgers worden blootgesteld. Dat was voor corona al gaande, denk aan de koppeling van bestanden met persoonsgegevens of aan camerabewaking in de openbare ruimte, maar door de pandemie is het in een stroomversnelling geraakt.

De coronapas was of is daarvan het meest sprekende voorbeeld, omdat die in potentie – al kwam het in Nederland zover nooit – de toegang tot het publieke leven kan laten afhangen van wel of niet gevaccineerd zijn. Maar dat neemt niet weg dat we nu beschikken over een instrument, ook als het wordt uitgeschakeld, dat diep kan ingrijpen in de vrijheid van burgers, zonder dat er duidelijke wettelijke criteria voor zijn vastgelegd: onder welke omstandigheden, hoe lang, met welk doel?

Het is bovendien niet alleen corona dat de overheid aanzet tot rommelen met burgerrechten. In de Volkskrant beschreef Huib Modderkolk gisteren hoe onder meer in de naam van terrorismebestrijding een ‘tijdelijke’ wet is verlengd die maatregelen toestaat – zoals een gebiedsverbod – zonder dat het strafrecht eraan te pas komt.

Wat ontstond in de sfeer van acute dreiging, is omgezet in een permanente aantasting van rechten, gewoon voor de zekerheid. Zo zijn er altijd ‘dringende’ redenen om vrijheden te beperken – terrorisme, publieke gezondheid, fraudebestrijding – en digitaal kan er van alles. Maar we kunnen het niet aan complotdenkers overlaten om in de gaten te houden wat er gebeurt.

Alles bij de bron; Trouw