Daar is plots het ‘passagier lokalisatie formulier’ weer. U weet wel: het PLF, dat reizigers in volle pandemie dienden in te vullen als ze België wilden binnenkomen.
Nu heeft de Kamer een wet goedgekeurd die het mogelijk maakt om het PLF en zelfs een inreisverbod tijdelijk in te voeren buiten een epidemische noodtoestand. Dat gebeurde afgelopen donderdag vrij geruisloos, met een gewone stemming van meerderheid tegen minderheid. De meerderheid kraaide er geen victorie over, de oppositie sloeg geen alarm.
Die stille terugkeer van het PLF verwondert. De bijdrage van het formulier, en zelfs van inreisverboden in het algemeen, aan de strijd tegen de pandemie mag sterk genuanceerd worden. Bovendien vielen er wel wat vragen te stellen bij de privacyrisico’s bij het registreren, stockeren en analyseren van private reisinformatie. Alleszins ontbreekt een evaluatie die glashelder aantoont dat de baten van het PLF de inperking van de privacy rechtvaardigen.
Wat nog meer verwondert, is dat de nieuwe wet expliciet bedoeld is voor andere situaties dan de zogenaamde “epidemiologische noodsituatie”. Voor die laatste is er immers een pandemiewet, die noodmaatregelen mogelijk maakt. Nu heet het dat er ook andere omstandigheden mogelijk zijn waarbij het mogelijk kan zijn om “reisbeperkende maatregelen” tijdelijk in te voeren om de volksgezondheid en het gezondheidssysteem te beschermen. Het is niet duidelijk welke omstandigheden dat zijn.
Dit zou alarmbellen mogen doen afgaan, de tendens wijst ontegensprekelijk naar steeds verdere opoffering van de individuele vrijheid op het altaar van de volledige veiligheid en risicoloze samenleving. Die trend voltrekt zich niet in schokken, maar schuift millimeter per millimeter op.
Natuurlijk kan je ook nu weer zeggen dat het weinig uitmaakt om een reisverbodwet te hebben voor uitzonderlijke omstandigheden. Tot een regering, bijvoorbeeld, op het idee komt om asiel of migratie uit sommige landen te verbieden omwille van het risico op besmettelijke ziekte. Klinkt dat absurd? Niet veel absurder dan de politie die beelden van alomtegenwoordige veiligheidscamera’s dreigt te misbruiken voor chantage of revanche. Het overkwam onlangs minister van Justitie Vincent Van Quickenborne (Open Vld).
In volle coronapandemie heeft de Belg vrij probleemloos ingestemd met drastische, tijdelijke inperkingen van zijn vrijheid, en de deal was dat al die uitzonderingsmaatregelen na de pandemie weer voorgoed zouden verdwijnen. “Na deze crisis moet de coronapas in een schuif, de schuif gaat op slot, en de sleutel gooien we weg”, zwoer premier Alexander De Croo begin vorig jaar. Voor het PLF geldt hetzelfde. Regeringsbronnen noemen de reisverbodwet een formaliteit. Ik noem het woordbreuk.
Alles bij de bron; deMorgen