Krijgen we referendum over tapwet? Nu al 60.000 handtekeningen
De mensen die willen dat er een referendum komt over de nieuwe tapwet hebben inmiddels meer dan 60.000 handtekeningen binnengehaald. Om de raadgevende volksraadpleging te kunnen afdwingen, moeten voor 16 oktober zeker 300.000 mensen hebben getekend.
Wilt jij ook een referendum over de Sleepwet? Teken dan hier.
De Europese Commissie heeft een onderzoek dat de schade van illegaal downloaden ontkracht nooit gepubliceerd. Het onderzoek is in 2015 uitgevoerd en kostte 360 duizend euro.
Het onderzoek - met de naam Estimating displacement rates of copyrighted content in the EU - is nu geopenbaard door Europees Parlementslid Julia Reda van de Duitse Piratenparij. Ze heeft het onderzoek geplaatst op haar blog nadat ze een Europees wob-verzoek had ingediend.
In het onderzoek trekt Ecorys de conclusie dat het niet statistisch te bewijzen valt dat illegaal downloaden ook een daling in verkoopcijfers veroorzaakt. De conclusie luidt: 'Over het algemeen geven de resultaten geen robuust statistisch bewijs voor de terugloop van de verkoopcijfers door illegaal downloaden. Dat betekent niet per se dat piraterij geen effect heeft, maar de statistische analyse bewijst niet met voldoende betrouwbaarheid dat er een effect is.' Of de Europese Commissie het rapport expres onder tafel heeft geschoven is de vraag. De Europese Digitale Rechtenorganisatie (EDRi) hint daar wel naar in een blogpost.
De Autoriteit Persoonsgegevens moest meer onderzoek doen naar de manier waarop de NS persoonsgegevens verwerkt. Dat heeft de Raad van State vrijdag bepaald. De zaak is aangespannen door treinreiziger Michiel Jonker uit Arnhem. Die kreeg van de rechtbank in Arnhem eerder al gelijk. En nu dus ook bij het hoogste rechtsorgaan.
Michiel Jonker wil zijn voordeelurenkorting behouden als hij met een anonieme chipkaart reist, maar de NS verbiedt dit. Sinds het papieren treinkaartje twee jaar geleden werd afgeschaft, geldt de korting alleen voor treinreizigers die inchecken met een persoonlijke ov-chipkaart.
Jonker ziet niets in zo'n persoonlijke ov-chipkaart: hij is gehecht aan zijn privacy. 'Ik wil niet dat de NS weet waar en wanneer ik ergens naartoe ga.' Hij vindt het onrechtvaardig dat de anonieme reiziger geen voordeel krijgt, maar mensen met een persoonlijke ov-chipkaart wel. 'Dat is discriminatie.' Hij vroeg de Autoriteit Persoonsgegevens in te grijpen, maar die weigerde dat.
De Europese Unie heeft veel geld over voor veiligheid. Sinds eind jaren negentig probeert ze een Europese veiligheidsmarkt op te bouwen. Grote defensie- en technologiebedrijven moeten producten en diensten ontwikkelen die ons beschermen tegen criminaliteit en terrorisme. In Nederland gebeurt hetzelfde. In 2013 werd ‘veiligheidscluster’ The Hague Security Delta opgericht met een miljoen euro aan overheidssteun. Bedrijven, kennisinstellingen en de overheid konden gezamenlijk aan technologische oplossingen voor maatschappelijke problemen werken.
Het afgelopen jaar werkten wij met meer dan twintig journalisten uit elf verschillende Europese landen samen aan Security for Sale, een internationaal project om de veiligheidsmarkt te onderzoeken. We keken naar Europa én naar onze eigen landen. In dit thema praten we je helemaal bij over het dominante denken over veiligheid door de Europese beleidsmakers en industriebonzen, de lobby van bedrijven, het besteden van miljarden aan veiligheidsonderzoek, en de vele ethische problemen waarmee deze markt omgeven is.
Security for Sale werd mede mogelijk gemaakt door Journalismfund.eu. Op onze themapagina www.securityforsale.eu zijn alle verhalen van het consortium verzameld in het Engels en andere talen. Op deze pagina vind je alle Nederlandstalige artikelen van De Correspondent en het Belgische magazine Knack.
De politie roept mensen op om persoonlijke gegevens over anderen niet online te zetten. Via sociale media is nu voor de tweede keer in korte tijd iemand vals beschuldigd. Kort geleden werd een dame al onterecht beschuldigd van oplichting. Mensen vielen haar lastig toen haar naam- en adresgegevens online werden geplaatst. Nu is er een tweede geval door de politie behandeld. Deze vrouw werd bedreigd via de telefoon, maar had niets met de kwestie te maken.
Voor het eerst heeft een Belgisch donorkind via commerciële DNA-databanken zijn biologische vader kunnen opsporen. Om welke databanken gaat het en hoe is dat gebeurd?
Van het soort databanken waarover het in dit verhaal gaat, zijn er drie grote: "Eigenlijk gaat het om bedrijven die hun diensten aanbieden aan mensen die aan genealogisch onderzoek willen doen, die op zoek zijn naar verwanten waar ze eventueel naartoe kunnen gaan", begint professor Pascal Borry verbonden aan het Centrum voor Biomedische Ethiek en Recht van de KULeuven.
De databanken bevatten in principe alleen maar gegevens van mensen die die ze zelf hebben aangebracht. "In de praktijk moeten zij zich eerst tegen betaling laten registreren waarna ze een setje voor een speekseltest ontvangen," zegt professor Borry. "Het setje sturen zij terug waarna het speeksel geanalyseerd wordt en de gegevens vergeleken worden met gegevens van andere mensen uit de databank. Zo komen zij uiteindelijk te weten met wie ze zoal genetisch verwant zijn en in welke graad. Meestal krijgen zij ook de namen van die mensen en komen ze ook te weten waar ze wonen."
Mensen die zich bij een DNA-databank registreren, moeten de gebruiksvoorwaarden ondertekenen. Daarin zou hen gewezen moeten worden op het feit dat zij een stuk van hun privacy prijsgeven. Al beseffen mensen onvoldoende dat ze in zo'n DNA-databank ook de privacy van hun familie prijsgeven. Zij hebben namelijk hetzelfde DNA. Als je in zo'n databank genetische gegevens van jezelf opslaat, sla je meteen ook gegevens van je familie op."
Professor Gert Matthijs van het Centrum voor Menselijke Erfelijkheid van de KULeuven gelooft net zomin als zijn collega dat de commerciële DNA-databanken in het verhaal van anonieme donoren iets te verwijten valt. "De bedrijven daarachter zijn volledig in orde met de privacywetgeving. Mensen die aan de databank meewerken doen dat vrijwillig. Zij ondertekenen documenten waarin ze verklaren dat hun DNA gedeeld mag worden. Wat ook een voorwaarde is om gegevens uit de databank te kunnen raadplegen. Alle betrokken partijen geven hun toestemming en zijn perfect op de hoogte van de gevolgen. Dat anonieme donoren onrechtstreeks toch gevonden kunnen worden, is niet de verantwoordelijkheid van de bedrijven."
Volgens de Britse 'biometrics commissioner' worden er door de politie 20 miljoen foto's bewaard van onschuldige burgers - onrechtmatig. De toepassing van gezichtsherkenning gaat volgens Paul Wiles, de biometrische toezichthouder, verder dan de oorspronkelijke doelstellingen voor detentie. In 2012 oordeelde het 'High Court' dat het bewaren van foto's van onschuldige burgers onrechtmatig was. Die beelden moeten worden verwijderd. Maar de politie moest dat zelf doen: er kwam geen onafhankelijk toezicht op de naleving van de wet.
De politie gebruikt de beelden en gezichtsherkenning om individuen te herkennen op in de openbare ruimte. Naast gezichtsherkenning gebruikt de politie volgens de commissioner ook stemherkenning, irisscans, beweging ('gait') en aderen - allemaal analyses die op de commerciële markt beschikbaar zijn.
Digitale beelden en de opslag in een nationale database, gecombineerd met krachtige algoritmes en het gebruik van die technologie 'op straat' maakt het een nieuwe toepassing. In tegenstelling tot DNA en vingerafdrukken kan een scan van een gezicht worden gemaakt zonder medeweten of toestemming van de betrokken burger.
Iedereen die dat wil, ook criminelen en terroristen, kunnen gemakkelijk anoniem door Europa vliegen. Als er geen bagage wordt ingecheckt hoef je bij bepaalde luchtvaartmaatschappijen nooit een identiteitsbewijs te laten zien.
Diverse medewerkers van BNR Nieuwsradio gingen afgelopen periode binnen Europa op vakantie met enkel handbagage en hoefden nergens hun identiteitsbewijs te laten zien. De tickets waren online geboekt, en om in te checken hoefden alleen de boarding passes te worden gescand. In de praktijk kun je dus op andermans naam in een vliegtuig stappen.
Vliegtuigmaatschappijen zijn niet verplicht een identificatieplicht te doen. Ze moeten de veiligheid garanderen, maar dat doen ze door middel van fouilleren en scans. In het Schengenverdrag is vrij verkeer van goederen en mensen gewaarborgd.
De Raad van State behandelde vandaag het hoger beroep dat Bits of Freedom heeft aangespannen tegen de minister van Binnenlandse Zaken. Onze eis is helder: we willen dat de AIVD cijfers openbaar maakt over het aantal keer per jaar dat de geheime dienst een telefoon- of internetverbinding aftapt. De minister heeft dat keer op keer geweigerd omdat die cijfers staatsgeheim zouden zijn. Wij zijn het daar niet mee eens en voeren daarom al jarenlang strijd om die cijfers boven tafel te krijgen. De cijfers tot en met 2001 zijn inmiddels bekend. Voor de cijfers over de periode erna zijn we nu (weer) bij de rechter.
Voor de duidelijkheid, we vragen niets dat het werk van de AIVD in gevaar brengt. De cijfers zeggen niets over de werkwijze van de diensten. We vragen immers om geaggregeerde statistieken, dus de totalen per jaar. Zoals de toezichthouder (de CTIVD) al eerder constateerde: “een meerjaarlijks overzicht van tapstatistieken [kan] niet als staatsgeheime informatie worden aangemerkt.” Het is namelijk voor een derde niet inzichtelijk “welke factoren deze [totale hoeveelheid taps] […] beïnvloedt of op welke wijze het totale aantal taps is belegd.”
Dat we niets geks vragen blijkt ook uit het feit dat Duitsland en België zulke cijfers regelmatig op eigen initiatief en met veel meer details openbaar maken. Het feit dat de cijfers daar wél openbaar worden gemaakt betekent dat zulke cijfers daar niet als staatsgeheim worden gezien. Onze minister kan niet wegkomen met domweg een wij-hebben-niets-te-maken-met-wat-er-in-die-andere-landen-gebeurt. De minister moet op zijn minst motiveren waarom de situatie in Nederland zó anders is dan in onze buurlanden dat Nederlandse burgers niet kunnen rekenen op dezelfde openheid als Duitse of Belgische burgers.
Juist omdat veel van wat de geheime diensten doen geheim is, is het belangrijk dat informatie die openbaar gemaakt kán worden, ook openbaar ís. Om met de Commissie te spreken die de huidige wet op de geheime diensten evalueerde: “Een zo groot mogelijke mate van transparantie draagt bij aan maatschappelijk vertrouwen en draagvlak voor het werk van de diensten. Tegelijkertijd draagt transparantie bij aan de waarborging van grondrechten.”
Vermoedelijk doet de Raad van State over zes weken uitspraak. We houden je uiteraard op de hoogte.
