DNA

Dat politie en justitie er dankzij nieuwe technologie en wetgeving, maar ook door volharding en plichtsbesef in slaagden om een cold case uit de jaren negentig dichter bij een oplossing te brengen, is een felicitatie waard. Maar toch. Een verdachte is pas een dader als de rechter dat vaststelt en dat oordeel onherroepelijk is. En DNA-bewijs is, hoewel zwaarwegend, niet per definitie doorslaggevend...

..De aangehouden persoon is een ‘genetische verdachte’, die nog in tijd, plaats, gedrag en motief in verband moet worden gebracht met het delict. In deze zaak, de Rotterdamse prostitutiemoorden, speelde DNA-verwantschaps-onderzoek een sleutelrol...

...Sinds 2005 dienen veroordeelden verplicht DNA-materiaal afstaan, met een databank met een kwart miljoen profielen als referentiemateriaal tot gevolg. Dankzij een biologische bijzonderheid in de historische DNA-sporen en deze databank kon via het profiel van een familielid deze verdachte uiteindelijk worden aangehouden. Daar zit dan ook het dilemma in dergelijke kwesties. Eén veroordeelde neef in de database en u en uw hele familie zijn automatisch lid van een verdachte groep, wat ook niet echt eerlijk is – en bovendien grondstof voor toekomstige zoekslagen door de politie.

Naarmate de database groter wordt neemt de kans op missers toe – toevallige genetische overeenkomsten tussen niet-verwante personen komen namelijk ook voor. Een ‘hit ’ hoeft nog geen echte hit te zijn. Alle reden om DNA-resultaten omzichtig en kritisch te blijven behandelen. Als één van de bewijsmiddelen.

Alles bij de bron; pdfNRC [abo-versie]