Toen ik las dat de gemeente Emmen gaat werken met een chip in de nieuwe containers moest ik aan mijn moeder denken. Zij was destijds 75 maar slecht ter been. Voor haar was het nogal een afstand naar de ondergrondse vuilniscontainer. Toen op een dag de container niet open wilde besloot zij haar vuilniszak er naast te zetten.

Een overijverige ambtenaar is in de vuilniszak gaan zoeken naar persoonsgegevens. Via een doosje medicijnen waarop haar adres stond is hem dat gelukt en heeft hij haar een bekeuring gegeven. Mijn moeder, strijdbaar als ze was, pikte dit niet. Met succes want uiteindelijk is haar de boete kwijt gescholden. Behalve dat ik toen die ambtenaar een enorme stakker vond heeft op dat moment het vertrouwen in instanties bij mij een flinke deuk gekregen.

Privacy is 'hot' op dit moment,  terwijl ik dit schrijf wordt er op 50 meter van mijn voordeur ook een camera geplaatst. Die kunnen we dan weer optellen bij de meer dan 200.000 die er in Nederland eind 2013 al waren geteld. Camara’s in allerlei soorten en maten die een ding gemeen hadden, namelijk registratie. Natuurlijk allemaal gebonden aan wet en regelgeving maar ik gruwel er van.

Een chip doet in een container hetzelfde als een camera, registreren. Voorlopig wordt de data die uit de chips gehaald gebruikt voor een efficiëntere bedrijfsvoering, zegt Area. Area, zegt overigens te moeten handelen in opdracht van de gemeente, deze zegt weer in opdracht van de overheid te handelen.

De chip is aan een adres verbonden en niet aan de bewoners zegt Area. Maar voor hoe lang nog? En wat kan die chip of een andere chip straks nog meer? Registreren hoeveel kilo ik maandelijks weggooi, wat ik weggooi? Wat gebeurt er met de opgeslagen informatie? Verstandelijk begrijp ik de voordelen maar gevoelsmatig gruw ik er van.

Ik ben bang dat straks behalve mijn vuilnis, ook mijn privacy, of wat daar nog van over is, wordt afgevoerd in de nieuwe container.

Bron; Emmen